گردش كنيد سزاوار و شايسته است:

1.

«لَا يَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلَّا رَبَّهُ‌

؛ جز خداوند به هيچ كس اميد نداشته باشيد».

2.

«وَ لَايَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ‌

؛ و تنها از گناهانتان بترسيد».

3.

«وَ لَايَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَايَعْلَمُ أَنْ يَقُولَ لَاأَعْلَمُ‌

؛ و اگر در مورد چيزى از شما سؤال كنند كه نمى‌دانيد حيا نكنيد و بگوييد نمى‌دانم».

4.

«وَ لَايَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَمْ يَعْلَمِ الشَّيْ‌ءَ أَنْ يَتَعَلَّمَهُ‌

؛ و اگر چيزى را نمى‌دانيد از فراگيرى و ياد گرفتن آن خجالت نكشيد».

5.

«وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَ لَاخَيْرَ فِي جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ، وَ لَافِي إِيَمَانٍ لَاصَبْرَ مَعَهُ‌

؛ و صبر و استقامت را در هر كارى پيشه خود سازيد، چرا كه نسبت صبر به ايمان همچون نسبت سر است در مقابل بدن، تن بى‌سر فايده‌اى ندارد و ايمان بى‌صبر نيز بى‌نتيجه است». [1]

مقامات دنيا، شهوات، پول و ثروت حرام، رشوه و روميزى و زيرميزى و مانند آن به انسان هجوم مى‌آورد. اگر بر ستون صبر و استقامت تكيه نزنيم، همان قدم اوّل چاره‌اى جز تسليم نخواهيم داشت. بنابراين، بايد در برابر همه ناملايمات صبر و تحمّل را پيشه خود سازيم.

شكنجه اختصاص به يمن نداشت!

سؤال: آيا گودال‌هاى آتش به منظور شكنجه مخالفان اختصاص به يمن داشت و فقط ذونواس پادشاه آن كشور از اين روش استفاده مى‌كرد، يا اين كار بسيار زشت در كشورهاى ديگر نيز رواج داشت؟

جواب: از روايات‌ [2] استفاده مى‌شود كه اين پديده شوم و زشت، اختصاص به‌

[1]. نهج‌البلاغه، كلمات قصار، 82.

[2]. تفسير نمونه، ج 26، ص 352.