روز آن براى صدها سال كفايت مى‌كند. بنابراين، هنگامى كه فعاليّت دستگاه‌هاى بدن پايين و پايين‌تر و نزديك به صفر برسد نياز بدن هم به آب و غذا بسيار كم و نزديك به صفر مى‌شود. نمونه ديگر اين مطلب باطرى‌هاى ظريفى است كه براى ساعت از آن استفاده مى‌شود، كه بعضى از انواع آن 5 سال كار مى‌كند؛ چون كار ساعت كار سبك و دستگاه آن دستگاه ظريفى است. بدن انسان نيز در حال خواب چنين حالتى دارد.

3. اخيراً روشى به منظور زنده نگهداشتن انسان براى صدها سال پيدا شده كه به آن انجماد مى‌گويند. اين روش شايد از زمانى كشف شد كه يك ماهى را از لابه‌لاى يخ‌هاى قطبى پيدا كردند كه طبقات يخ نشان مى‌داد ماهى مذكور براى چهار پنج هزار سال قبل است. اين ماهى را بيرون آورده و در آب گرمى انداختند، ماهى شروع به حركت كرد. فهميدند ماهى در حالت انجماد نمرده، بلكه دستگاه‌هاى بدنش متوقّف گشته، و يا شبيه به توقف بوده است و از آن‌جا روش انجماد را آموختند. اكنون نيز افراد مبتلا به بيمارى‌هاى صعب‌العلاج را منجمد نموده و بعد كه روش درمان آن بيمارى و داروى مناسب آن كشف شد او را از حالت انجماد خارج كرده و مداوا مى‌كنند.

خداوند متعال اصحاب كهف را منجمد نكرد، ولى شرايطى به وجود آورد كه حيات آنها بدون آن كه بميرند متوقف شده و بعد از چند سال آن شرايط برطرف شد و دوباره به زندگى عادى برگشتند.

نتيجه اين خواب 309 ساله اصحاب كهف بدون استفاده از آب و غذا از منظر علم و قدرت خداوند كار سهل و آسانى است و از ديدگاه علمى نيز قابل توجيه و دفاع است، و هيچ منافاتى با علم و دانش بشر ندارد.