« «وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ
الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ»؛ و «اصحاب
الايكه» (قوم شعيب) و قوم تبّع (كه در سرزمين يمن زندگى مىكردند)، هريك از آنها
فرستادگان الهى را تكذيب كردند و وعده عذاب درباره آنها تحقّق يافت».
د) مورد چهارم آيه شريفه 13 سوره ص است. توجّه
بفرماييد:
« «وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ لْأَيْكَةِ
أُوْلَئِكَ الْأَحْزَابُ»؛ و (نيز) قوم
ثمود و لوط و اصحاب ايكه [/ قوم شعيب]، اينها احزابى بودند (كه به تكذيب پيامبران
برخاستند)».
2. «ايكه» يعنى چه؟
بسيارى از مفسّران و ارباب لغت گفتهاند كه «ايكه» به معناى درختان درهم
پيچيده و زياد است. بنابراين، جنگلها، بيشهها و باغهاى مملوّ از درخت، «ايكه»
ناميده مىشود. و «اصحاب الايكة» همان قوم شعيب پيامبرند كه در سرزمينى پر آب و
مشجّر بين حجاز و شام زندگى مىكردند. آنها زندگى مرفّه و ثروت فراوانى داشتند و
به همين جهت، غرور و غفلت آنها را فرا گرفته بود و مخصوصاً دست به كم فروشى و فساد
در زمين زده بودند.
3. فلسفه تكرار برخى مطالب در قرآن مجيد
سؤال: چرا «اصحاب الايكة» در قرآن تكرار شده، و در
چهار سوره مختلف مطرح گرديده است؟ چرا تاريخ برخى از پيامبران مانند حضرت ابراهيم،
موسى، نوح و عيسى عليهم السلام در آيات مختلف قرآن مجيد تكرار شده است. فلسفه اين
تكرار چيست؟