صلح نكردند و دست از شما نكشيدند، آنها را هر جا يافتيد اسير كنيد و (در صورت احساس خطر) به قتل برسانيد. آنها كسانى هستند كه ما براى شما، تسلّط آشكارى نسبت به آنان قرار داده‌ايم».

از نظر اسلام مشروعيّت جنگ جايى است كه دشمن توطئه‌اى چيده يا آماده حمله باشد، آيا در اين هنگام عقل سليم مى‌گويد: «اگر دشمن خواست شما را به قتل برساند، تسليم او شويد و دست به شمشير نبريد؟» نتيجه اين كه تمام جنگهاى اسلامى طبق منطق قرآن و اسلام دفاعى بوده و هيچ جنگى براى مجبور كردن مردم به پذيرش اسلام نبوده است.

سؤال: آيا جنگ اسلام و ايران (در اوايل اسلام) جنگ دفاعى بود، يا براى وادار كردن مردم ايران به پذيرش اسلام رخ داد؟

جواب: به طور قطع اين جنگ دفاعى بود، دفاع از كسانى كه تحت ظلم و ستم شاهان ستمگر ايران بودند و حقّ آزادى انتخاب نداشتند. لذا مردم ايران در برابر سپاه اسلام مقاومتى از خود نشان نداده و به راحتى تسليم شدند، و برخى از آتشكده‌ها ساليان درازى پس از حمله اسلام به ايران همچنان روشن و سرپا بود، و ايرانيان باهوش به تدريج و با ميل و اختيار خود اسلام را پذيرفتند.

كم فروشان ايمان ندارند!

همان‌طور كه گذشت كم فروشى در اسلام بسيار قبيح و زشت، و بى شك از گناهان كبيره است. خداوند متعال نسبت به كم فروشان به گونه‌اى سخن گفته و آنها را تهديد كرده، كه در كمتر گناهى ديده مى‌شود. در آيات آغازين سوره مطففين مى‌خوانيم:

« «وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ* الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ* وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَّزَنُوهُمْ‌