دو گروه بر روى اين تپّه‌ها به سر مى‌برند:

1. افرادى كه اعمال و اعتقادات آنها در دنيا به گونه‌اى بوده كه نه استحقاق بهشت را دارند، و نه مستحق آتش دوزخند. اينها حيران و سرگردان در اعراف زندگى مى‌كنند. [1]

2. گروهى كه نقش نظارتى دارند و سعى در نجات افراد متحيّر و سرگردان دارند، اين گروه تلاش مى‌كنند كه از طريق شفاعت، گروه اوّل را نجات داده و راهى بهشت كنند. [2]

با عنايت به مقدّمه فوق به شرح و تفسير آيات زير توجّه فرماييد:

« «وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًاَّ بِسِيمَاهُمْ»؛ و در ميان آن دو (بهشتيان و دوزخيان) حجابى است؛ و بر «اعراف» مردانى هستند كه هر يك از آن دو گروه را از چهره‌هايشان مى‌شناسند». [3] همان‌گونه كه گفته شد «اعراف» به معناى محل مرتفع و بلند است و اين كه به يال‌هاى اسب و پرهاى بلند پشت گردن خروس «عرف الفرس» يا «عرف الدّيك» گفته مى‌شود، به همين جهت است كه در محل مرتفعى از بدن آنها قرار گرفته است.

« «وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ»؛ و (اعرافيان) بهشتيان را صدا مى‌زنند كه: «درود بر شما باد»! امّا داخل بهشت نمى‌شوند، در حالى كه اميد آن را دارند». [4] اين افراد همان گروه اوّل و انسانهاى متحيّر و سرگردان بر تپّه‌هاى اعرافند كه از روى شوق و اشتياق به گفتگو با بهشتيان‌

[1]. سفينة البحار، ج 6، ص 222.

[2]. همان.

[3]. سوره اعراف، آيه 46.

[4]. سوره اعراف، آيه 46.