خانه خدا كاملًا برهنه و عريان مى‌شدند! [1]

و در توجيه اين خرافه مى‌گفتند: «چون در لباس‌هايم گناه كرده‌ايم آن را به هنگام طواف همراه خود نمى‌بريم و لخت و عريان برگرد خانه خدا طواف مى‌كنيم». بنابراين، يكى از مشكلات و پيامدهاى بت‌پرستى خرافه‌گرايى است.

3. مقدّمه ادّعاى واهى خدايى است. افراد گردن‌كلفت همچون فرعون‌ها و نمرودها از رهگذر بت‌پرستى ادعاى خدايى كردند. فرعون نه تنها مدّعى خدايى بود كه خود را خداى خدايان مى‌دانست‌ «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى» [2] او بت‌ها را خدايان كوچك و خود را خداى بزرگ مى‌پنداشت. انسان‌ها وقتى در مقابل سنگ و چوب سجده كنند، در مقابل انسان هم سجده خواهند كرد. آرى بت‌پرستى مقدّمه انسان‌پرستى است.

4. بت‌پرستى مروّج بى‌بندر و بارى است. بت امر و نهى ندارد، دستورى نمى‌دهد. بت‌پرست سجده‌اى در برابرش مى‌كند و خود را آزادِ آزاد مى‌پندارد و دست به هر كارى مى‌زند و حتّى جنايت مى‌كند. امّا خداپرستى امر و نهى و دستور و برنامه دارد و در مورد تمام برنامه‌هاى زندگى حكم صادر مى‌كند.

پيامبران الهى عليهم السلام همگى به شدّت با بت‌پرستى مبارزه مى‌كردند. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله وقتى مكّه را فتح كرد و همه مشركان تسليم شدند، اوّلين كارى كه كرد، بت‌هاى خانه كعبه را ويران كرد. خانه‌اى كه حضرت ابراهيم عليه السلام بر اساس توحيد و يكتاپرستى آن را تجديد بنا كرده بود، در زمان جاهليّت محل جمع‌آورى بت‌ها شده بود. 360 بت از قبايل مختلف عرب در آن نگهدارى مى‌شد. [3] پيامبر صلى الله عليه و آله‌

[1]. همان، ج 7، ص 289، ذيل آيه 3 سوره توبه.

[2]. سوره ذاريات، آيه 26.

[3]. بحارالانوار، ج 21، ص 117، ح 15.