مفسّران معتقدند [1] «مكر بزرگ رهبران مخالف حضرت نوح عليه السلام ابداع آيين بت‌پرستى بود. آنها به بهانه يادبود پيامبران گذشته و صالحان از فرزندان حضرت آدم، مجسّمه‌هايى ساختند، و به تدريج مسأله يادبود پيامبران پيشين از ياد رفت، و مردم به پرستش بت‌ها پرداختند. در ميان بت‌ها پنج بت، كه در آيات فوق نام آنها آمده، بسيار مهم بود. در جريان طوفان نوح همه اين بت‌ها زير خاك دفن شد. سپس شياطين يا شيطان‌صفت‌ها اين پنج بت را از زير آوارها درآورده و در ميان قبايل عرب تقسيم كردند، و آيين بت‌پرستى در ميان عرب جاهلى رواج پيدا كرد. و پيامبران عليهم السلام براى مبارزه با اين آيين خرافى مبعوث شدند.

مشكلات بت‌پرستى‌

سؤال: بت‌پرستى چه مشكلاتى داشت كه پيامبران عليهم السلام با آن مبارزه مى‌كردند؟

جواب: بت‌پرستى حداقل چهار مشكل دارد.

1. شخصيّت انسان را درهم مى‌شكند، كرنش و تعظيم در برابر يك قطعه چوب يا سنگ، شخصيّت انسان را لكّه‌دار مى‌كند وقتى شخصيّت انسان خدشه‌دار گردد، تبديل به يك حيوان درنده مى‌شود و دست به هر خيانتى مى‌زند.

2. انسان را وارد مرحله خرافه‌پرستى مى‌كند، چرا كه بت‌پرستى خود خرافه و بى‌اساس است، و راه خرافه‌پرستى را به روى انسان باز مى‌كند، تا جايى كه عربِ جاهلىِ بت‌پرستِ خرافه‌پرست فرزندان خويش را در برابر بت قربانى مى‌كردند! [2] عرب جاهلى كار خرافه‌پرستى را تا آن‌جا ادامه داد كه به هنگام طواف‌

[1]. ترجمه تفسير صافى، ج 6، ص 406 و 407.

[2]. تفسير نمونه، ج 5، ص 451، ذيل آيه 137 سوره انعام.