مبارزه با بت‌پرستى هدف اصلى پيامبران‌

طبق آنچه از تاريخ استفاده مى‌شود و قرآن مجيد نيز به آن گواهى مى‌دهد، پيامبران الهى مردم را به خداپرستى دعوت نمى‌كردند بلكه دعوت به توحيد و يكتاپرستى مى‌كردند؛ زيرا همه مردم، حتّى مشركان، اصل وجود خدا را قبول داشتند. و لذا پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله 13 سال در مكّه زحمات طاقت‌فرسايى متحمّل شد تا مردم به توحيد و يكتاپرستى روى آورند، و از شرك و بت‌پرستى رويگردان شوند، و خدايى جز «اللَّه» را نپرستند. و شعار پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله

«قولوا لا اله الا اللَّه تفلحوا» [1]

در همين راستا بود. و علّت اين كه همه انسان‌ها، حتّى مشركان و بت‌پرستان، اصل وجود خدا را قبول دارند دو مطلب است:

1. خداپرستى جزء فطرت انسان است، و هر انسانى بالفطره در درون دل به خداوند ايمان دارد.

2. هر كس كمترين بهره‌اى از عقل داشته باشد و به صفحه عالم آفرينش نگاهى بيندازد و اين همه آثار خداوند را ببيند، بى‌شك پى به وجود او مى‌برد.

اگر انسان وارد موزه‌اى شود و يك تابلوى نقاشى بسيار زيبايى را مشاهده كند، كه در كنار آن نام نقّاش و زمان زندگى او را كه مثلًا مربوط به 300 سال قبل است، نوشته باشند انسان به هنر و مهارت نقاش ناديده آفرين مى‌گويد، و هرگز احتمال نمى‌دهد كه آن اثر بديع و زيبا توسّط كودك غير مميزى كه با قلموى نقّاشى مشغول بازى بر روى بوم بوده به وجود آمده باشد. حال اگر انسانى تابلوهاى فراوان و نامحدودى از خالق هستى در گوشه و كنار عالم ببيند كه قابل مقايسه با تابلوهاى نقاشى بشر نيست، به وجود خداوند متعال پى نمى‌برد؟!

[1]. بحارالانوار، ج 18، ص 202، ح 32.