مگر در جنگ احد، پس از آن كه عدّه‌اى از مسلمانان (پاكباخته و خالص نظير حمزه سيدالشهدا) به شهادت رسيدند و من از اين كه به فيض شهادت نايل نشده بودم ناراحت شدم به من نفرمودى: «تو را به شهادت بشارت مى‌دهم و تو سرانجام شهيد خواهى شد؟» حضرت فرمود: آنچه گفتم صحيح است (و تحقّق خواهد يافت) ولكن بگو بدانم در آن لحظه چگونه صبر و تحمّل خواهى كرد؟

عرض كردم: چنين موردى از موارد صبر نيست، بلكه بشارت محسوب مى‌شود و جاى شكر دارد (شهادت نعمت است نه مصيبت) سپس حضرت فرمود:

«يَا عَلِيُّ إِنَّ الْقَوْمَ سَيُفْتَنُونَ بِأَمْوَالِهِمْ، وَ يَمُنُّونَ بِدِينِهِمْ عَلَى‌ رَبِّهِمْ، وَ يَتَمَنَّوْنَ رَحْمَتَهُ، وَ يَأْمَنُونَ سَطْوَتَهُ، وَ يَسْتَحِلُّونَ حَرَامَهُ بِالشُّبُهَاتِ الْكَاذِبَةِ، وَ الْأَهْوَاءِ السَّاهِيَةِ

؛ على جان! اين مردم بعد از من به وسيله اموال و ثروتشان آزمايش مى‌شوند، و ديندار بودن را منّتى بر خدا قرار مى‌دهند و با اين حال انتظار رحمتش را دارند، و از قدرت و خشمش خود را در امان مى‌بينند. محرمات الهى را به وسيله شبهات دروغين و غير واقعى و هوس‌هاى غفلت‌زا حلال مى‌شمرند».

حضرت رسول پس از بيان مطلب كلّى و اجمالى در مورد فتنه‌هاى آخرالزمان، به سه مصداق در مورد آن به صورت خاص اشاره مى‌كند. توجّه فرماييد:

1.

«فَيَسْتَحِلُّونَ الْخَمْرَ بِالنَّبِيذِ

؛ با نام «نبيذ» آلوده شراب‌خوارى مى‌شوند» زمانى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و مسلمانان از مكّه به مدينه هجرت كردند، آب مدينه كه سنگين‌تر از آب مكّه بود با دستگاه گوارشى آنها سازگار نبود و آنها را اذيت مى‌كرد. حضرت براى رفع اين مشكل، دستور داد در هر ظرف بزرگ آبى چند عدد خرما بيندازند به گونه‌اى كه آب مضاف نشود. سپس از آن آب براى نوشيدن و ديگر مصارف استفاده كنند، و با اين كار سنگينى آب مدينه از بين رفت. امّا