على عليه السلام و معاوية بن ابى سفيان است!! قاضى ابوجعفر زوزنى نقل مى ‌كند كه روزى يكى از علماى كراميه ميهمان من بود. وقت نماز فرا رسيد و شروع كرد به نماز خواندن.

همين كه از قرائت فارغ شد رو به من كرد و گفت: يك نفر را بفرست تا كار مرا در بيرون انجام دهد. گفتم اين چه نمازى است كه وسط آن حرف مى ‌زنى؟! آن وقت به ركوع رفت و پس از گفتن ذكر سر برداشت و گفت اى نادان تو غافل هستى كه هر گناهى را كه كرامى مرتكب شود آن را به نيكى مى ‌نويسند؟ (تبصرة المعرام.

صفحه 64- ملل و نحل. جلد اول. صفحه 159- قصص. صفحه 384- علل ظهور فرق اسلامى صفحه 70)

كراميه يكى از فرقه‌هاى «مرجئه» هستند كه تنها اعتقاد به مبادى مذهب را معتبر مى ‌دانند و مى ‌گويند عمل چندان مؤثر نيست! متأسفانه پيدايش اين دسته‌هاى ساختگى به نام اسلام باعث ضايعه‌اى شوم بر امت اسلامى شده است كه آثارش تاكنون وجود دارد. همين فرقه‌ها با توجيهات كلامى خود اعمال حكام فاسد و فاسق را توجيه مى ‌كردند و آنان را به نام اسلام بر مقدسات و جان و مال ملت مسلمان چيره نمودند.

71- ابو عبدالله پيشواى كراميه معتقد است كه خداوند بر عرش مستقر مى ‌باشد و در كتاب خود به نام «بعذاب قبر» بيان مى ‌كند كه خداوند واحد الذات و واحد الجوهر و بر عرش مماس است. نويسنده كتاب «ظهور فرق اسلامى » مى ‌نويسد: اين فرقه را جزو فرقه صفاتيه شمرده‌اند و اينان نيز مانند مشبهه به تشبيه و تجسم قائل هستند. محمد بن هيصم كه از فرقه كراميه بر خدا كلمه جسم اطلاق مى ‌كند و عده‌اى ديگر مى ‌گويند خدا از سمت بالا ديده شود!

72- فلاسفه اين مطلب را در عبارت كوتاه «كل ما بالعرض ينتهى الى ما بالذات» خلاصه مى ‌كنند.

73- ... و كمال الاخلاص له نفى الصفات عنه، شهادة كل الصفة انّها غير موصوف، و شهادة كل موصوف انه غير الصفة فمن وصف اله سبحانه فقد قرنه و من قرنه فقد ثناه و من ثناه فقد جزاه فمن جزاه فمن جزاه فقد