خداوند، سخن
آنها [گروهى از يهود] را كه گفتند: «خدا فقير است، و ما بىنيازيم»، شنيد! بزودى
آنچه را گفتند، و (نيز كشتن پيامبران را به نا حق، خواهيم نوشت؛ و به آنها خواهيم
گفت: «بچشيد عذاب سوزان را!» (181)
اين بخاطر
كارهايى است كه با دست خود از پيش فرستادهايد و اينكه خداوند، نسبت به بندگان
خود)، هرگز ستم روا نمىدارد. (182)
اينها همان
كسانى هستند كه گفتند: «خداوند از ما پيمان گرفته كه به هيچ پيامبرى ايمان نياوريم
تا به عنوان معجزه يك قربانى بياورد، كه آتش صاعقه آن را بسوزاند!» بگو:
«پيامبرانى پيش از من، براى شما آمدند؛ و دلايل روشن، و آنچه را گفتيد آوردند؛ اگر
راست مىگوييد چرا آنها را به قتل رسانديد؟!» (183)
پس اگر اين
بهانه جويان تو را تكذيب كنند، چيز تازهاى نيست؛ پيامبران پيش از تو نيز تكذيب
شدند؛ پيامبرانى كه دلايل آشكار، و نوشتههاى متين و محكم، و كتاب روشنى بخش آورده
بودند. (184)
هر انسانى
مرگ را مىچشد؛ و شما پاداش خود را بطور كامل در روز قيامت خواهيد گرفت؛ و هر كس
از آتش دوزخ دور شده، و به بهشت وارد شود، نجات يافته و رستگار شده است و زندگى
دنيا، چيزى جز مايه فريب نيست. (185)
به يقين همه
شما در اموال و جانهاى خود، آزمايش مىشويد! و از كسانى كه پيش از شما به آنها
كتاب آسمانى داده شده و از مشركان، سخنان آزاردهنده فراوان خواهيد شنيد. و اگر
استقامت كنيد و تقوا پيشه سازيد، شايستهتر است؛ زيرا اين استقامت و تقوا از
كارهاى مهمّ است (186)