خداوند كسانى را كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهاى بهشتى مى‌كند كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ در حالى كه كافران‌از متاع زودگذر دنيا بهره مى‌گيرند و همچون چهارپايان مى‌خورند، و سرانجام آتش دوزخ جايگاه آنهاست. (12)

و چه بسيار شهرهايى كه از شهر تو كه بيرونت كرد نيرومندتر بودند؛ و ما همه آنها را به سزاى اعمالشان هلاك كرديم و هيچ ياورى نداشتند. (13)

آيا كسى كه دليل روشنى از سوى پروردگارش دارد، همانند كسى است كه‌زشتى اعمالش در نظرش آراسته شده و از هواى نفسشان پيروى مى‌كنند؟! (14)

وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده، چنين است: در آن نهرهايى از آب صاف و خالص، و نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهايى از شراب طهور كه مايه لذت نوشندگان است، و نهرهايى از عسل‌مصفاست، و براى آنها در آن از همه انواع ميوه‌ها فراهم است؛ و از همه بالاتر آمرزشى است از سوى پروردگارشان! آيا اينها همانند كسانى هستند كه هميشه در آتش دوزخند و از آبى داغ و سوزان نوشانده مى‌شوند كه اندرونشان را از هم متلاشى مى‌كند؟! (15)

گروهى از آنان به سخنانت گوش فرا مى‌دهند، امّا هنگامى كه از نزد تو خارج مى‌شوند به كسانى كه دانش به آنان بخشيده شده از روى استهزا مى‌گويند: « (اين مرد اكنون چه گفت؟!» آنها كسانى هستند كه خداوند بر دلهايشان مُهر نهاده و از هواى نفسشان پيروى كرده‌اند از اين رو چيزى نمى‌فهمند). (16)

كسانى كه هدايت يافته‌اند، خداوند بر هدايتشان مى‌افزايد و روح تقوا به آنان مى‌بخشد. (17)

آيا كافران جز اين انتظارى دارند كه قيامت ناگهان به سراغشان آيد آنگاه ايمان آورند)، در حالى كه هم اكنون نشانه‌هاى آن آمده است؛ امّا هنگامى كه به سراغ آنها بيايد، ايمان آنها چه سودى خواهد داشت. (18)

پس بدان كه معبودى جز «خداوند يگانه» نيست؛ و براى گناه خود و مردان و زنان با ايمان آمرزش بخواه. و خداوند گذرگاه و قرارگاه شما را مى‌داند. (19)