كسانى كه كافر شدند و مردم را از راه خدا باز داشتند، خداوند اعمالشان را
نابود مىكند. (1)
و كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند و به آنچه بر محمد نازل
شده- و آن حقّى است از سوى پروردگارشان- نيز ايمان آوردند، خداوند گناهانشان را
مىبخشد و كارشان رااصلاح مىكند. (2)
اين بخاطر آن است كه كافران از باطل پيروى كردند، و مؤمنان از حقّى كه از سوى
پروردگارشان است تبعيت نمودند؛ اينگونه خداوند براى مردم مَثَلهاى زندگى آنان را
بيان مىكند. (3)
و هنگامىكه با كافران جنايتپيشه در ميدان جنگ روبرو شديد گردنهايشان را
بزنيد، تا آنها را از پا در آوريد؛ در اين هنگام اسيران را محكم ببنديد؛ سپس يا
منّت گذاريد و آزادشان كنيد يا در برابر آزادى از آنان فديه [غرامت] بگيريد؛ و
آزادشان كنيد؛ و اين وضع را ادامه دهيد تا جنگ بار سنگين خود را بر زمين نهد؛ آرى
وظيفه اين است؛ و اگر خدا مىخواست خودش آنها را مجازات مىكرد، امّا مىخواهد
بعضى از شما را با بعضى ديگر بيازمايد؛ و كسانى كه در راه خدا كشته شدند، خداوند
هرگز اعمالشان را از بين نمىبرد. (4)
و آنان را هدايت نموده و كارشان را اصلاح مىكند؛ (5)
و آنها را در بهشت جاويدانش كه اوصاف آن را براى آنان بيان كرده وارد مىكند.
(6)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اگر آيين خدا را يارى كنيد، شما را يارى مىكند
و گامهايتان را استوار مىدارد. (7)
و كسانى كه كافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! (8)
اين بخاطر آن است كه از آنچه خداوند نازل كرده ناخشنود بودند؛ از اين رو خدا
اعمالشان را حبط و نابود كرد. (9)
آيا در زمين سير نكردند تا ببينند عاقبت كسانى كه قبل از آنان بودند و با حق
ستيز كردند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاك كرد؛ و براى كافران امثال آن خواهد
بود. (10)
اين براى آن است كه خداوند مولا و سرپرست كسانى است كه ايمان آوردند؛ امّا
كافران مولايى ندارند. (11)