و آنچه از كتاب به تو وحى كرديم حق است و تصديق كننده و هماهنگ با كتب پيش از آن؛ به يقين خداوند نسبت به بندگانش آگاه و بيناست. (31)

سپس اين كتاب آسمانى را به گروهى از بندگان برگزيده خود به ميراث داديم؛ ولى بعضى از آنان برخود ستم كردند، و بعضى از آنان ميانه‌رو بودند، و بعضى به اذن خدا در نيكيها از همه پيشى گرفتند، و اين، همان فضيلت بزرگ است. (32)

پاداش آنان باغهاى جاويدان بهشتى است كه در آن وارد مى‌شوند در حالى كه با دستبندهايى از طلا و مرواريد آراسته‌اند، و لباسشان در آن جا حرير است. (33)

آنها مى‌گويند: «حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه اندوه را از ما برطرف ساخت؛ پروردگار ما آمرزنده و شكرگزار و قدردان است. (34)

همان كسى كه با فضل خود ما را در اين سراى اقامت جاويدان جاى داد كه نه در آن رنجى به ما مى‌رسدو نه سستى و واماندگى.» (35)

و كسانى كه كافر شدند، آتش دوزخ براى آنهاست؛ هرگز فرمان مرگشان صادر نمى‌شود تا بميرند، و نه عذاب آن، از آنان كاسته مى‌شود؛ اين‌گونه هر ناسپاسى را مجازات مى‌كنيم. (36)

آنها در دوزخ فرياد مى‌زنند: «پروردگارا! ما را بيرون آور تا عمل صالحى انجام دهيم غير از آنچه انجام مى‌داديم.» به آنان گفته مى‌شود: آيا شما را به اندازه‌اى كه‌هركس اهل تذكّر است در آن متذكّر مى‌شود عمر نداديم، و انذاركننده الهى به سراغ شما نيامد؟! اكنون بچشيد كه براى ستمكاران هيچ ياورى نيست! (37)

خداوند از غيب آسمانها و زمين آگاه است، و آنچه را در درون سينه‌هاست مى‌داند. (38)