به آنان از عذاب نزديك دنيا پيش از عذاب بزرگ آخرت مى‌چشانيم، شايد بازگردند. (21)

چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه آيات پروردگارش به او يادآورى شده، سپس او از آن اعراض كرده است؟! به يقين ما از مجرمان انتقام خواهيم گرفت. (22)

و ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ و شك نداشته باش كه او آن را دريافت داشت؛ و ما آن را وسيله هدايت بنى‌اسرائيل قرار داديم. (23)

و از آنان پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما مردم را هدايت مى‌كردند؛ چون شكيبايى نمودند، و به آيات ما يقين داشتند. (24)

البته پروردگار تو ميان آنان روز قيامت در آنچه در آن اختلاف داشتند حكم مى‌كند و هركس را به سزاى اعمالش مى‌رساند). (25)

آيا براى هدايت آنها كافى نيست كه بسيارى از اقوام پيشين را كه طغيان كردند هلاك نموديم؟! در حالى كه اينها در مساكن ويران شده آنان راه مى‌روند؛ در اين نشانه‌هايى است از قدرت خداوند و مجازات دردناك مجرمان)؛ آيا نمى‌شنوند؟! (26)

آيا نديدند كه ما آب را به سوى زمينهاى خشك و بى گياه مى‌رانيم و بوسيله آن زراعتهايى مى‌رويانيم كه هم چهار پايانشان از آن مى‌خورند و هم خودشان؛ آيا نمى‌بينند؟! (27)

آنان مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين پيروزى شما كى خواهد بود؟!» (28)

بگو: «روز پيروزى، ايمان آوردن، سودى به حال كافران نخواهد داشت؛ و به آنها هيچ مهلت داده نمى‌شود.» (29)

حال كه چنين است، از آنها روى بگردان و منتظر باش؛ آنها نيز منتظرند. تو منتظر پيروزى و رحمت الهى و آنها منتظر عذاب او! (30)