و اگر ببينى مجرمان را هنگامى كه در پيشگاه پروردگارشان سر به زير افكنده، و مى‌گويند): «پروردگارا! آنچه وعده كرده بودى ديديم و شنيديم؛ ما را بازگردان تا كار شايسته انجام دهيم؛ ما به قيامت يقين داريم.» (12)

و اگر مى‌خواستيم به هر انسانى هدايت لازمش را از روى اجبار بدهيم مى‌داديم؛ ولى من آنها را آزاد گذارده‌ام و سخن و وعده‌ام حق است كه دوزخ را از افراد بى‌ايمان و گنهكار از جنّ و انس همگى پر كنم! (13)

و به آنها مى‌گويم: بچشيد عذاب جهنم را)! بخاطر اين‌كه ديدار امروزتان را فراموش كرديد، ما نيز شما را فراموش كرديم؛ و بچشيد عذاب جاودان رابخاطر آنچه كه انجام مى‌داديد! (14)

تنها كسانى به آيات ما ايمان مى‌آورند كه هر وقت اين آيات به آنان يادآورى شود به سجده مى‌افتند و تسبيح و حمد پروردگارشان را مى‌گويند، و تكبّر نمى‌كنند. (15)

پهلوهايشان از بسترها دور مى‌شود و شبانگاه به پا مى‌خيزند و رو به درگاه خدا مى‌آورند و پروردگار خود را با بيم و اميد مى‌خوانند، و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند. (16)

هيچ كس نمى‌داند چه پاداشهاى مهمّى كه مايه روشنى چشمهاست براى آنها نهفته شده، به پاداش كارهايى كه انجام مى‌دادند. (17)

آيا كسى كه باايمان بوده همچون كسى است كه فاسق بوده؟! نه، هرگز آنها برابر نيستند. (18)

امّا كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، باغهاى جاويدان بهشتى از آن آنها خواهد بود، اين وسيله پذيرايى خداوند از آنهاست به پاداش آنچه انجام مى‌دادند. (19)

و امّا كسانى كه از اطاعت خدا سرباز زدند، جايگاه هميشگى آنها آتش است؛ هر زمان بخواهند ازآن خارج شوند، آنها را به آن باز مى‌گردانند وبه آنان گفته مى‌شود: «بچشيد عذاب آتشى را كه تكذيب مى‌كرديد!» (20)