سوره سجده 32

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

الم. (1)

اين كتابى است كه از سوى پروردگار جهانيان نازل شده، و شك و ترديدى در آن نيست. (2)

ولى آنان مى‌گويند: « (محمّد آن را به دروغ به خدا بسته است»، امّا اين سخن حقّى است از سوى پروردگارت تا گروهى را انذار كنى كه پيش از تو هيچ انذاركننده‌اى براى آنان نيامده است، شايد پند گيرند و هدايت شوند. (3)

خداوند كسى است كه آسمانها و زمين و آنچه را ميان اين دو است در شش روز [شش دوران‌] آفريد، سپس بر عرش قدرت و تدبير جهان هستى قرار گرفت؛ هيچ سرپرست و شفاعت كننده‌اى براى شما جز او نيست؛ آيا متذكّر نمى‌شويد؟! (4)

امور اين جهان را از آسمان‌به سوى زمين تدبير مى‌كند؛ سپس در روزى كه مقدار آن هزار سال از سالهايى است كه شما مى‌شمريد به سوى او بالا مى‌رود و دنيا پايان مى‌يابد). (5)

او خداوندى است كه از پنهان و آشكار باخبر است، و توانا و مهربان است. (6)

همان كسى كه هرچه را آفريد نيكو آفريد؛ و آفرينش‌انسان را از گِل آغاز كرد؛ (7)

سپس نسل او را از عصاره‌اى از آب ناچيز و بى‌قدر آفريد. (8)

سپس اندام او را نظام بخشيد و از روح خويش [روحى شريف و برجسته‌] در وى دميد؛ و براى شما گوش‌ها و چشمها و دلها [عقلها] قرار داد؛ امّا كمتر شكر نعمتهاى او را به جا مى‌آوريد. (9)

آنها گفتند: «آيا هنگامى كه ما مُرديم و در زمين ناپديد شديم، آفرينش تازه‌اى خواهيم يافت؟!» بلكه آنان لقاى پروردگارشان را انكار مى‌كنند تا به هوسرانى خود ادامه دهند). (10)

بگو: «فرشته مرگ كه بر شما مأمور شده، روح شما را مى‌گيرد؛ سپس به سوى پروردگارتان باز گردانده مى‌شويد.» (11)