و آنها كه نهايت كوشش را در انجام طاعات به خرج مى‌دهند و با اين حال، از اين‌كه سرانجام به سوى پروردگارشان باز مى‌گردند، دل‌هايشان ترسان است (60)

چنين كسانى درخيرات شتاب مى‌كنند و از ديگران پيشى مى‌گيرند. (61)

و ما هيچ كس را جز به اندازه تواناييش تكليف نمى‌كنيم؛ و نزد ما كتابى است كه بحق سخن مى‌گويد؛ و به آنان هيچ ستمى نمى‌شود. (62)

ولى دلهاى آنها از اين نامه اعمال و روز حساب در بى‌خبرى فرو رفته؛ و اعمال زشتى جز اين دارند كه پيوسته آن را انجام مى‌دهند. (63)

تا زمانى كه متنعّمان مغرور آنها را در چنگال عذاب گرفتار سازيم؛ ناگاه، ناله‌هاى دردناك و استغاثه‌آميز آنها بلند مى‌شود. (64)

امّا به آنها گفته مى‌شود: امروز ناله و فرياد نكنيد، زيرا از سوى ما يارى نخواهيد شد. (65)

آيا فراموش كرده‌ايد كه در گذشته آيات من پيوسته بر شما خوانده مى‌شد؛ امّا شما اعراض كرده به عقب باز مى‌گشتيد؟! (66)

در حالى كه در برابر او [پيامبر] استكبار مى‌كرديد، و در جلسات شبانه خود به بدگويى مى‌پرداختيد! (67)

آيا آنها در اين گفتار الهى نينديشيدند، يا اين‌كه چيزى براى آنان آمده كه براى نياكانشان نيامده است؟! (68)

يا اين‌كه پيامبرشان را نشناختند وازسوابق او آگاه نيستند)، از اين رو او را انكار مى‌كنند؟! (69)

يا مى‌گويند او به جنون مبتلا است؟! چنين نيست بلكه او حق را براى آنان آورده؛ امّا بيشترشان از حق كراهت دارند و گريزانند). (70)

و اگر حق از هوسهاى آنها پيروى مى‌كرد، آسمانها و زمين و همه كسانى كه در آنها هستند تباه مى‌شدند. و ما به آنها چيزى داديم كه مايه يادآورى و عزّت و شرف آنهاست، امّا آنان از آنچه مايه يادآورى و عزت آنهاست رويگردانند. (71)

يا اين‌كه تو از آنها مزد و هزينه‌اى در برابر دعوتت مى‌خواهى؟ با اين‌كه مزد پروردگارت بهتر، و او بهترين روزى‌دهندگان است. (72)

به يقين، تو آنان را به راه راست دعوت مى‌كنى. (73)

امّا كسانى كه به آخرت ايمان ندارند از اين راه منحرف مى‌شوند. (74)