و اگر به آنان رحم كنيم و ناراحتى‌ها و مشكلات آنان را برطرف سازيم، نه تنها بيدار نمى‌شوند، بلكه در طغيانشان لجاجت مى‌ورزند و سرگردان مى‌مانند. (75)

و به راستى ما آنها را به عذاب و بلا گرفتار ساختيم تا بيدار شوند)، امّا آنان نه در برابر پروردگارشان تواضع كردند، و نه به درگاهش تضرّع مى‌كنند. (76)

اين وضع ادامه مى‌يابد تا زمانى كه درى از عذاب شديد به روى آنان بگشاييم، و چنان گرفتار مى‌شوند كه ناگهان كاملًا مأيوس گردند. (77)

و او كسى است كه براى شما گوش و چشم و عقل آفريد؛ امّا كمتر شكر او را به جا مى‌آوريد. (78)

و او كسى است كه شما را در زمين آفريد؛ و به سوى او محشور مى‌شويد. (79)

و او كسى است كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند؛ و آمد و شد شب و روز از آنِ اوست؛ آيا نمى‌انديشيد؟! (80)

نه تنها نمى‌انديشند، بلكه آنان نيز مثل آنچه پيشينيان گفته بودند گفتند. (81)

آنها گفتند: «آيا هنگامى كه مُرديم و خاك و استخوانهايى پوسيده شديم، آيا برانگيخته خواهيم‌شد؟! (82)

اين وعده به ما و پدرانمان از قبل داده شده؛ اين فقط افسانه‌هاى پيشينيان است.» (83)

بگو: «زمين و كسانى كه در آن هستند از آن كيست، اگر شما مى‌دانيد؟!» (84)

بزودى مى‌گويند: « (همه از آنِ خداست.» بگو: «آيا متذكّر نمى‌شويد؟!» (85)

بگو: «چه كسى پروردگار آسمانهاى هفتگانه، و پروردگار عرش عظيم است؟» (86)

بزودى خواهند گفت: « (همه اينها از آن خداست!» بگو: «آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد و دست از شرك بر نمى‌داريد)؟!» (87)

بگو: «اگر مى‌دانيد، چه كسى حاكميت همه موجودات را در دست دارد، و به بى‌پناهان پناه مى‌دهد، و نياز به پناه دادن ندارد؟!» (88)

خواهند گفت: « (همه اينها از آنِ خداست!» بگو: «با اين حال چگونه مى‌گوييد سحر شده‌ايد و اين سخنان سحر و افسون است)؟!» (89)