و كسى كه از
انحراف وصيّت كننده و تمايل يك جانبه او به بعض ورثه)، يا از گناه او بترسد، و
ميان آنها را اصلاح دهد، مشمول حكم تبديل وصيت نمىباشد و گناهى بر او نيست؛ زيرا
خداوند، آمرزنده و مهربان است. (182)
اى افرادى كه
ايمان آوردهايد! روزه بر شما مقرر شده، همان گونه كه بر كسانى كه قبل از شما
بودند مقرر شد؛ تا پرهيزگار شويد. (183)
روزهاى
محدودى را بايد روزه بداريد. و هر كس از شما بيمار يا مسافر باشد، بايد تعدادى از
روزهاى ديگر را روزه بدارد. و بر كسانى كه روزه براى آنها طاقت فرساست، همچون
بيماران، و پيران لازم است با اطعام مستمندى، كفاره دهند. و هركس فرمان خدا را در
انجام كارهاى نيك اطاعت كند، به نفع اوست. و روزه داشتن به نفع شماست اگر
مىدانستيد. (184)
روزه، واجب
در ماه رمضان است؛ ماهى كه قرآن، به عنوان راهنماى مردم، و نشانههاى هدايت و جدا
كننده حق از باطل، در آن نازل شده است. پس آن كس از شما كه در ماه رمضان در سفر
نباشد، بايد آن را روزه بدارد. و آن كس كه بيماريا در سفر است، بايد روزهاى ديگرى
را به همان مقدار، روزه بگيرد. خداوند، آسايش شما را مىخواهد، نه زحمت شما را.
هدف اين است كه اين روزها را تكميل كنيد؛ و خدا را به خاطر اين كه شما را هدايت
كرده، بزرگ بشماريد؛ باشد كه شكرگزارى كنيد. (185)
و هنگامى كه
بندگان من، از تو درباره من سؤال كنند، بگو: من نزديكم؛ دعاى دعاكننده را، به
هنگامى كه مرا مىخواند، پاسخ مىگويم. پس بايد دعوت مرا بپذيرند، و به من ايمان
بياورند، تا راه يابند و به مقصد برسند). (186)