و هنگامى كه آياتِ روشنِ ما بر آنها خوانده مى‌شود، كسانى كه اميد و ايمان به لقاى ما و روز رستاخيز ندارند مى‌گويند: «قرآنى غير از اين بياور، يا آن را تغيير ده. و آيات نكوهش بتها را بردار)» بگو: «براى من روا نيست كه از پيش خود آن را تغيير دهم؛ فقط از چيزى كه بر من وحى مى‌شود، پيروى مى‌كنم. من اگر پروردگارم را نافرمانى كنم، از مجازاتِ روزِ بزرگ قيامت مى‌ترسم!» (15)

بگو: «اگر خدا مى‌خواست، من اين قرآن را بر شما نمى‌خواندم؛ و خداوند از آن آگاهتان نمى‌كرد؛ چه اين‌كه مدّتها پيش از اين، در ميان شما زندگى نمودم؛ و هرگز آيه‌اى نياوردم؛ آيا نمى‌فهميد؟!» (16)

چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ بسته، يا آيات او را تكذيب كرد؟! به يقين مجرمان رستگار نخواهند شد. (17)

آنها غير از خدا، چيزهايى را مى‌پرستندكه نه به آنان زيانى مى‌رساند، و نه سودى مى‌بخشد؛ و مى‌گويند: «اينها شفيعان ما نزد خدا هستند.» بگو: «آيا خدا را به چيزى خبر مى‌دهيد كه در آسمانها و زمين سراغ ندارد؟!» منزّه است او، و برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند! (18)

در آغاز همه مردم جز امّت واحدى نبودند؛ سپس اختلاف كردند؛ و اگر وعده قطعى پروردگارت درباره عدم مجازات سريع آنان از قبل صادر نشده بود، در ميان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‌شد و بى درنگ مجرمان به مجازات مى‌رسيدند). (19)

مى‌گويند: «چرا معجزه‌اى از پروردگارش بر او نازل نمى‌شود؟!» بگو: «غيب و ظهور معجزات تنهابراى خدا و به فرمان او است. شما درانتظار باشيد، من هم با شما در انتظارم! شما در انتظار معجزات بهانه‌جويانه باشيد، و من هم در انتظار مجازات شما!)» (20)