داده كه آن دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا در كنار حوض كوثر نزد من آيند؛ مانند اين دو انگشت من كه در كنار هم قرار دارند»! [1]

6- هنگام بازگشت از طائف بعد از فتح مكه پيامبر صلى الله عليه و آله برخواست و خطبه‌اى خواند و اين حديث را بيان فرمود، و همين نكات مهم را يادآور شد. [2]

اين همه تكرار و تأكيد در مقامهاى مختلف: در مدينه، در ايام حج، در روز عرفه، و مسجد خيف (در ايام منى) و در وسط راه مكه و مدينه و در موارد ديگر دليلى است روشن و برهانى است قوى و گويا بر اينكه مسأله تمسك به اين دو شئ گرانمايه مسأله‌اى سرنوشت ساز و پراهميت بوده است كه پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌خواسته مسلمانان را به اهميت آن دو آگاه سازد تا مسلمانان گمراه نشوند؛ و عجيب است كه اگر ما با اين همه تكرار و تأكيد دست از دامن آنها برداريم، و خود را به گمراهى بيفكنيم، و يا باتوجيه‌هاى نادرست از اهميت آنها بكاهيم. چگونه مى‌توان به سادگى از كنار حديثى گذشت كه بيست و چند نفر از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله آن را نقل كرده؛ و در منابع معروف و دست اول آمده، و در حدود دويست كتاب معروف اسلامى نقل شده؛ نه در سندش شك و ترديدى است، و نه در دلالتش ابهامى وجود دارد؛ ساده گذشتن از كنار چنين روايتى قطعاً مسئوليت سنگينى دارد.

كسى كه پيامبر صلى الله عليه و آله را به عنوان رسول خدا صلى الله عليه و آله و خاتم پيامبران و امين وحى الهى مى‌شناسد، و تأكيد او را در تمسك به اين دو چيز گرانمايه آشكارا مى‌بيند و عدم گمراهى را در پيروى از آن دو مى‌شمرد؛ بايد بداند كه راز مهمى در اين امر نهفته و اصل مهمى از اصول اسلامى در آن جاى گرفته است. (دقت كنيد)

[1]. تفسير على بن ابراهيم، مطابق نقل بحار الانوار، جلد 23، صفحه 129 حديث 61.

[2]. صواعق ابن حجر، فصل اول، باب 11، آخر صفحه 89.