اين حديث را ايراد فرمود؛ همان گونه كه ابن اثير در اسد الغابه در حالات عبداللَّه بن حنطب آورده است؛ و قبلًا در شماره 8 از اين سلسله احاديث ذكر شد.

4- در بيمارى وفات، هنگامى كه آخرين وصاياى خود را بيان مى‌فرمود، توصيه به ثقلين كرد و فرمود: «ايُّهَا النّاس يُوشَكُ انْ اقْبَضَ قَبْضاً سَريعاً فَيُنْطَلَقُ بى، وَ قَدْ قَدَّمْتُ الَيْكُمُ القَوْلَ مَعْذِرةً الَيْكُمْ الّا انّى مُخْلِفٌ فيكُمْ كِتابَ رَبّى عَزَّوَجَلَّ، وَ عِتْرَتى اهْلَ بَيْتى، ثُمَّ اخَذَ بِيَدِ عَلىٍّ عليه السلام فَرَفَعها، فَقالَ هذا مع القرآنِ والقرآنُ مع علىٍّ لايَفْتَرِقانِ حَتّى يَرِدا عَلَىّ الحَوْضَ فَاسْئَلُوهُما ما خَلَّفْتُ فيهِما»: «اى مردم من به زودى از ميان شما خواهم رفت و من نسبت به همه شما اتمام حجت كردم؛ آگاه باشيد من در ميان شما كتاب پروردگار بزرگم، و عترتم، اهل بيتم را به يادگار مى‌گذارم». سپس دست على عليه السلام را گرفت و بلند كرد و فرمود: «اين على عليه السلام با قرآن است و قرآن با على است؛ و هرگز از هم جدا نمى‌شوند تا در كنار حوض (كوثر) نزد من آيند پس از آن دو سؤال كنيد، از آن چه در آنها به يادگار گذاشتم». [1] در اين حديث دقايق و ظرائفى است كه بر اهل معنى پوشيده نيست.

5- در حجة الوداع در مسجد خيف فرمود: «الا وَ انّى سائِلُكُم عَنْ الثِقْلَيْنِ، قالُوا يا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا الثَقْلَيْنِ؟! قالَ: كِتابُ اللَّهِ الثِقْلُ الاكْبَرُ، طَرَفُ بِيَدِاللَّهِ وَ طَرَفُ بَايْديكُمْ، فَتَمَسَّكُوا بِه لَنْ تَضِلُّوا وَلَنْ تَزِلُّوا وَ عِتْرَتى وَ اهْلُ بَيْتى، فَانَّهُ قَدْ نَبَّانِىَ اللَطيفُ الخَبيرُ انَّهُما لَنْ يَفْتَرقا حَتّى يَرِدا عَلَىّ الحَوْضَ، كَاصْبَعى هاتَيْنِ!»: «آگاه باشيد من از شما از ثقلين سؤال مى‌كنم!، عرض كردند: اى رسول خدا ثقلين چيست؟! فرمود: ثقل اكبر قرآن مجيد است كه يك سوى آن در دست (قدرت) خدا و سوى ديگرش در دست شما است؛ پس به آن تمسك جوييد كه هرگز گمراه نخواهيد شد، و هرگز لغزش نخواهيد داشت و «ثقل ديگر» عترتم و اهلبيتم هستند، زيرا خداوند لطيف خبير به من خبر

[1]. صواعق المحرقه، صفحه 75.