مَدينةٍ الى‌ عَمودٍ مِن نُورٍ»: «ستارگانى كه در آسمان است شهرهائى است همچون شهرهاى زمين؛ و هر شهرى با شهر ديگر (هر ستاره‌اى با ستاره ديگر) با ستونى از نور مرتبط است» [1].

روايات ديگرى نيز در اين زمينه در منابع اسلامى آمده است‌ [2].

ناگفته پيدا است كه اين معلومات، از همان منبعى مى‌جوشد كه قرآن مجيد از آن جوشيده است و گرنه در آن عصر و زمان، هيچ كس آگاهى بر اين مسائل نداشت.

7. قرآن و آفرينش كوه‌ها

در قرآن مجيد درباره آفرينش كوه‌ها، تعبيرات مختلف و پر معنايى ديده مى‌شود.

در يك جا مى‌فرمايد: وَأَلْقَى‌ فِى الْأَرْضِ رَوَاسِىَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَاراً وَسُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ‌: «و در زمين، كوه‌هاى استوارى قرار داد تا شما را نلرزاند؛ و نهرها و راه‌هايى ايجاد كرد، تا (به مقصدتان) راه يابيد» [3].

در جاى ديگر مى‌فرمايد: أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَاداً- وَالْجِبَالَ أَوْتَاداً: «آيا زمين را محل آرامش (شما) قرار نداديم؟!- و كوه‌ها را ميخ‌هايى (براى زمين)؟!» [4].

[1]. سفينة البحار، ماده نجم، جلد 2، صفحه 574.

[2]. براى اطلاع بيشتر مى‌توانيد به كتاب الهيئة و الاسلام مراجعه فرماييد.

[3]. سوره نحل، آيه 15.

[4]. سوره نبأ، آيه 6 و 7.