راديويى از فضا پخش مى‌كنند و ما هرگز قادر به مثل آن نيستيم و براى گيرنده‌هاى ما كاملًا قابل درك است هر چند زبان آن را نمى‌دانيم و نمى‌فهميم.

به هر حال آيه فوق كه با صراحت مى‌گويد: «خداوند موجودات زنده‌اى را در زمين و آسمانها منتشر ساخته است»، به خوبى از زندگى موجودات ديگر خبر مى‌دهد و اين كه تصور كنيم منظور از موجودات زنده آسمان‌ها، فرشتگان باشد كاملًا اشتباه است؛ چرا كه واژه دابَّة (جنبنده) تنها به معناى موجودات جسمانى است و بر فرشتگان اطلاق نمى‌شود؛ لذا قرآن مجيد آنجا كه مى‌خواهد از فرشتگان نام ببرد بعد از ذكر دابَّة جداگانه از ملائكه سخن مى‌گويد؛ چنانكه در آيه 49 سوره نحل مى‌خوانيم: وَللَّهِ يَسْجُدُ مَا فِى السَّماوَاتِ وَمَا فِى الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَايَسْتَكْبِرُونَ‌: « (نه تنها سايه ها، بلكه) تمام آنچه در آسمانها و زمين از جنبندگان وجود دارد، و همچنين فرشتگان، براى خدا سجده مى كنند، در حالى كه تكبّر نمى‌ورزند».

به طورى كه مى‌بينيم ملائكه در مقابل دابَّة قرار گرفته و اين مطلب دليل بر اين است كه دابَّة در آيه مورد بحث فرشتگان را شامل نمى‌شود.

جالب اين‌كه فخر رازى در تفسير آيه مورد بحث مى‌گويد: «بعيد نيست گفته شود كه خداوند در آسمان‌ها انواعى از موجودات زنده آفريده است كه راه مى‌روند، همانند انسان‌ها بر روى زمين» [1].

در حديث جالبى از امير مؤمنان على عليه السلام مى‌خوانيم:

«هذِهِ النُّجومُ الّتى فى السّماءِ مَدائِنُ مِثلُ المَدائنِ الّتى فىِ الارضِ مَربوطَةٌ كُلُ‌

[1]. تفسير فخر رازى، جلد 27، صفحه 171.