دانشمندان از اين موضوع چنين استفاده كرده‌اند كه جهان داراى نقطه شروعى بوده است» [1].

در همان كتاب از جرج گاموف در كتاب آفرينش جهان چنين نقل شده:

«فضاى جهان كه از ميلياردها كهكشان تشكيل يافته در حال گسترش سريع است. حقيقت اين است كه جهان ما در حال سكون نيست؛ بلكه در حال انبساط است و پى بردن به اين‌كه جهان ما در حال انبساط و گسترش است كليد اصلى گنجينه معماى جهان‌شناسى را نشان مى‌دهد؛ زيرا اگر حالا جهان در حال انبساط باشد لازم مى‌آيد كه زمانى در حال انقباض بسيار شديد بوده است» [2].

در كتاب مرزهاى نجوم نوشته فرد هويل درباره سرعت و انبساط و گسترش جهان مى‌خوانيم:

«تندترين سرعت عقب نشينى كرات كه تاكنون اندازه‌گيرى شده نزديك به شصت و شش هزار كيلومتر در ثانيه است. كهكشان‌هاى دورتر در نظر ما به اندازه‌اى كم نوراند كه اندازه‌گيرى سرعت آنها به سبب عدم نور كافى دشوار است. تصويرهايى كه از آسمان برداشته شده آشكارا اين كشف مهم را نشان مى‌دهد كه فاصله اين كهكشان‌ها بسيار سريع‌تر از كهكشان‌هاى نزديك افزايش مى‌يابد» [3].

به اين ترتيب با تفسير روشنى در زمينه آيه فوق و گسترش آسمان‌ها پى مى‌بريم كه اين آيه پرده از راز يكى از معجزات علمى قرآن بر مى‌دارد.

[1]. آغاز و انجام جهان، صفحه 74 تا 77 (با تلخيص).

[2]. همان مدرك.

[3]. مرزهاى نجوم، ترجمه رضا اقصى، صفحه 338.