گفته شد، معناى نعمت را نيز ذكر كرده‌اند؛ در حالى كه «يَد» گاهى به معناى نعمت مى‌آيد كه جمعش ايْدى و جمع جمعش ايادى است.

به هر حال جمله: انَّا لَموسعون‌: «ما همواره آن را وسعت مى‌بخشيم» به وضوح مى‌رساند كه خداوند، آسمان‌ها را كه با قدرت كامله‌اش آفريده است و پيوسته گسترش مى‌دهد؛ و از آنجا كه اين مطلب در گذشته بر دانشمندان و مفسران روشن نبود، بسيارى اين جمله را به معناى توسعه رزق از سوى خداوند بر بندگان، از طريق نزول باران، يا از طرق مختلف تفسير كرده‌اند و بعضى آن را به معناى غنا و بى‌نيازى خداوند مى‌دانند كه هر قدر بخشش و عطا كند خزائن او كاستى نمى‌گيرد.

ولى امروزه مشاهدات نجومى به وسيله تلسكوپ‌ها نشان مى‌دهد كه كرات آسمانى و كهكشان ها به سرعت از هم دور مى‌شوند؛ و جهان در حال گسترش است، پس مفهوم اين جمله كاملًا براى ما آشكار مى‌شود.

در كتاب آغاز و انجام جهان نوشته جان الدر مى‌خوانيم:

«جديدترين و دقيق‌ترين اندازه‌گيرى‌ها در طول امواجى كه از ستارگان پخش مى‌شود، پرده از روى اين حقيقت عجيب و حيرت آور بر مى‌دارد و نشان مى‌دهد كه مجموعه ستارگانى كه جهان از آنها تشكيل شده پيوسته با سرعت زيادى، از مركز جهان دور مى‌شوند و هر قدر فاصله آنها از اين مركز بيشتر مى‌گردد؛ بر سرعت سير آنها افزوده مى‌شود و به نظر مى‌رسد كه زمانى تمام ستارگان در اين مركز مجتمع بوده‌اند و بعد از آن از هم پاشيده و مجموعه ستارگان بزرگى از آنها جدا شده و به سرعت به هر طرف روانه مى‌شوند. ضمناً