شرايط رسالت‌

تقوا و عصمت‌

اشاره‌

سفيران الهى و پيام‌آوران وحى به حكم آن‌كه سنگين‌ترين مسئوليت‌ها را در جهان انسانيت بر دوش دارند، مخصوصاً مسئوليت هدايت انسان در طرقى كه با پاى عقل و مركب انديشه و به اتكاى معلومات خود نمى‌توانند آن را بپيمايد، و همچنين در زمينه تربيت نفوس و پاك‌سازى آنها از تمام آلودگى‌هاى اخلاقى و نيز پاك‌سازى جوامع انسانى از انواع نابه‌سامانى‌ها بايد از «تقوا» در بالاترين سطح برخوردار باشند، همان چيزى كه ما آن را مقام‌ «عصمت» مى‌ناميم، و چنانكه خواهيم گفت بدون برخوردارى از اين مقام هرگز اهداف رسالت تأمين نخواهد شد.

البتّه مقام عصمت تنها به معناى «مصونيت از ارتكاب معصيت و گناه» نيست، بلكه شاخه مهم ديگرى دارد كه آن «مصونيت از هرگونه خطا و لغزش و انحراف و گمراهى» است، و اگر به راستى در اين زمينه با تأييدات الهى بيمه نشده باشند، هدف بعثت حاصل نمى‌گردد.

اين دو شاخه اصلى نيز هركدام شاخه‌هاى مختلفى دارد مانند: عصمت در برابر گناهان كبيره، در برابر گناهان صغيره، در دوران قبل از نبوّت و دوران بعد از نبوّت، مصونيت در برابر خيانت در ابلاغ وحى و رسالت و ...

در شاخه مصونيت از لغزش‌ها نيز «مصونيت از خطا در گرفتن و ابلاغ وحى»، «مصونيت از خطا در اعمال دينى و دستورات شرعى»، و بالاخره «مصونيت از خطا در اعمال دنيوى و شخصى» است.

آيا مسأله عصمت و مصونيت انبياء در تمام اين بحث‌ها از هر دو شاخه است، و