3- اميرمؤمنان على عليه السلام در نهج‌البلاغه در فلسفه بعثت پيامبران بيان بسيار جالبى دارد، مى‌فرمايد: «فَبَعَثَ فيهِمْ رُسُلَه، وَ وَاتَرَ الَيْهِمْ انْبِيَائَه، لِيَسْتَاْدُوهُمْ مِيثاقَ فِطْرَتِهِ، وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِىَّ نِعْمَتِهِ وَ يَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْلِيغِ، وَ يُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ»: «خداوند رسولانش را در ميان انسان‌ها مبعوث ساخت، و پيامبرانش را پى در پى به سوى آنها فرستاد تا وفاى به پيمان فطرت را از آنها بخواهند و نعمت‌هاى فراموش شده او را يادآورى كنند، و با تبليغ فرمان خدا، حجت را بر آنها تمام نمايند و گنجينه‌هاى عقول را آشكار سازند». [1]

4- در حديث ديگرى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم آمده است كه فرمود: «انَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ صَالِحَ الْاخْلاقِ»: «من براى اين مبعوث شدم كه اخلاق صالح را تكميل كنم». [2]

همين مضمون به تعبير ديگرى از آن حضرت نقل شده كه فرمود: «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْاخْلَاقِ». [3]

5- در كتاب فروع كافى از اميرمؤمنان على عليه السلام آمده است كه روزى خطبه‌اى خواند، و در ضمن خطبه چنين فرمود: «امّا بَعْدُ فَانَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالى‌ بَعَثَ مُحَمَّداً صلى الله عليه و آله و سلم بِالْحَقِّ لِيُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ عِبادِهِ الى‌ عِبَادَتِهِ، وَ مِنْ عُهُودِ عِبَادِهِ الَى عُهُودِهِ، وَ مِنْ طَاعَةِ عِبَادِهِ الى‌ طَاعَتِهِ، وَ مِنْ وَلَايَةِ عِبَادِهِ الَى‌ وَلَايَتهِ، بَشيرًا وَ نَذِيراً وَ داعِياً الَى اللَّهِ بِاذْنِهِ وَ سِراجاً مُنِيراً»: «خداوند تبارك و تعالى‌ محمّد صلى الله عليه و آله و سلم را به حق مبعوث كرد تا بندگانش را از عبادت بندگان، به عبادتش فرا خواند، و از پيمان بندگان، به پيمان خودش، و از اطاعت فرمان بندگان، به اطاعت فرمانش، و از ولايت- و قيمومت- بندگان به ولايت خودش دعوت كند، او بشارت دهنده و بيم دهنده بود، و به اذن خداوند به سوى او دعوت مى‌كرد، و چراغ پر فروغى بود». [4]

[1]. نهج البلاغه خطبه 1.

[2]. طبقات ابن سعد جلد 1 صفحه 192 (چاپ بيروت).

[3]. كنز العمال جلد 11 صفحه 420 (حديث 31969).

[4]. فروع كافى جلد 8 صفحه 386 حديث 586.