در اين كه پيامبران اولوالعزم كدام يك از پيامبران بودند در ميان مفسّران گفتگو بسيار است، و احتمالات و تفسيرهاى متعددى ذكر شده كه بسيارى از آنها فاقد مدرك است.

از جمله:

1- تمام پيامبران اولوالعزم بودند چرا كه همه داراى عزمى راسخ و اراده‌اى محكم بوده‌اند! ولى اين تفسير در صورتى است كه «مِنْ» در جمله‌ «مِنَ الْرُّسُلِ» به عنوان بيان بوده باشد، در حالى كه ظاهر اين آيه اين است كه‌ «مِنْ» تبعيضيه است، و در تفسير مجمع‌البيان نيز اين سخن از اكثر مفسّران نقل شده است. [1]

2- پيامبران اولوالعزم 313 نفر بودند، چنان‌كه در المنثور از جابر بن عبداللَّه نقل شده (بى‌آن‌كه از پيغمبر اكرم نقل كند) مى‌گويد: بَلَغَنِى انَّ اولِى الْعَزْمِ مِنَ الْرُّسُلِ كَانُوْا ثَلَاثَ مِأَةَ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ: «به من چنين رسيده كه اولوالعزم از پيامبران 313 نفر بودند».

3- بعضى آنها را همان 18 نفرى مى‌دانند كه در آيات 83 تا 86 سوره انعام آمده است. [2]

در حالى كه هيچ‌گونه نشانه‌اى براى اثبات اين مدعى در آيات فوق نيست، همان‌گونه كه اقوال قبل نيز فاقد مدرك بودند.

4- منظور پيامبرانى مى‌باشد كه در برابر آزارهاى قوم خود. شدائد و مشكلات صبر و شكيبايى به خرج دادند و آنها نه نفر بودند: نوح، ابراهيم، اسماعيل، يعقوب، يوسف، ايوب، موسى، داوود، و عيسى عليه السلام. [3]

ولى روشن است پيامبرانى كه در برابر مشكلات سختى‌ها صبر كردند منحصر به اينها نبودند بسيارى از آنها گرفتار مشكلاتى سخت‌تر و وحشتناكتر شدند بعلاوه گرفتارى در مشكلات دليل بر اولوالعزم بودن آنها نيست.

[1]. مجمع‌البيان، جلد 9 و 10، صفحه 94.

[2]. روح‌البيان اين تفسير را از حسن بن فضل نقل كرده است (جلد 26، صفحه 31).

[3]. همان مدرك.