مجيد (لااقل در سوره‌هايى كه قبل از سوره مؤمن نازل شده است) [1] نيامده، و عدد آنان بيش از آن است كه در قرآن ذكر شده.

شبيه همين معنا در آيه 164 سوره نسا آمده، آن‌جا كه مى‌فرمايد: وَ رُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ رُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوْسى‌ تَكْلِيماً: «پيامبرانى كه سرگذشت آنها را قبلًا براى تو بيان كرده‌ايم، و پيامبرانى كه سرگذشت آنها را بيان نكرده‌ايم، و خداوند با موسى عليه السلام سخن گفت». [2]

البتّه تعداد پيامبران الهى با ذكر عدد در آيات قرآن مجيد مشخص نشده است، ولى از بعضى آيات به خوبى استفاده مى‌شود كه عدد آنها بسيار زياد بوده چنان‌كه در آيه 24 سوره فاطر مى‌خوانيم‌ انَّا ارْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيراً وَ نَذيِراً وَ انْ مِنْ امَةٍ الَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٌ: «ما تو را به حق براى بشارت و انذار فرستاديم، و هيچ امتى در گذشته نبود مگر اين‌كه انذار كننده‌اى در آن بود».

با توجه به عنوان‌ «بشير» و «نذير» كه در صدر آيه درباره پيغمبر اكرم آمده، استفاده مى‌شود كه منظور از «نذير» در ذيل آيه نيز پيامبران الهى است، و با توجه به عموميت مفهوم آيه استفاده مى‌شود كه در گذشته در ميان هر امتى پيامبرى از پيامبران الهى ظهور كرده، و صداى انذار خود را به گوش آنها رسانده است، و اين‌كه بعضى از مفسّران «نذير» را در اين‌جا به معناى وسيعترى گرفته‌اند كه شامل علما و دانشمندانى كه مردم را انذار مى‌كنند مى‌شود مسلّماً خلاف ظاهر آيه مى‌باشد.

به اين ترتيب روشن مى‌شود كه عدد انبياى الهى از نظر قرآن عددى است بسيار بالا!

[1]. بنا به نقلى سوره مؤمن پنجاه و هفتمين سوره‌اى است كه بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده.

[2]. سوره نسا، طبق روايتى نود و دوّمين سوره قرآن مجيد است كه بر آن حضرت نازل گرديده.