و قرائن حقانيت آن مى‌تواند بوده باشد.

6- كراراً در آيات قرآن در توصيف پيامبران الهى و پيغمبر اسلام مى‌خوانيم كه آنها هرگز اجر و مزدى نمى‌خواستند و نسبت به پاداش‌هاى مادى بى‌اعتنا بودند، و تا آخر عمر نسبت به اين امر وفادار ماندند، در حالى كه يك مدعى دروغين حتماً به خاطر امور مادى دست به چنين كارى مى‌زند.

از جمله در آيه 21 يس مى‌خوانيم: اتَّبِعُوا مَنْ لَايَسْئَلُكُمْ اجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ: «از كسانى پيروى كنيد كه از شما اجرى نمى‌خواهند و خود هدايت يافته‌اند (و آثار پاكى و تقوا در آنان نمايان است).»

7- در مورد ايمان‌آورندگان به پيامبران الهى كراراً در آيات قرآن مى‌خوانيم كه اقشار تهى‌دست مستضعف، و مظلومان و رنج ديدگان مخلص در صف اوّل قرار داشتند، تا آن‌جا كه اين معنا از سوى ثروتمندان خودخواه و مستكبر غالباً مورد ايراد قرار مى‌گرفت.

از جمله در آيات 28 و 29 سوره كهف مى‌خوانيم هنگامى كه گروهى از ثروتمندان خودخواه به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در اين زمينه ايراد كردند قرآن با صراحت به پيامبر دستور دارد: هرگز اين قشر مستضعف مؤمن را رها مكن: وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِىِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَ لَاتَعُدُ عَيْنَاك عَنْهُمْ تُريِدُ زيِنَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَاتُطِعْ مَنْ اغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَ اتّبَعَ هَوَاهُ وَ كَانَ امْرُهُ فُرُطاً* وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُر ...:

«با كسانى صبر داشته باش كه پرودگار خويش را صبح و شام مى‌خوانند، و تنها (رضاى) او را مى‌طلبند، هرگز چشم‌هاى خود را به خاطر زينت‌هاى دنيا از آنها برمگير و از كسانى كه قلبشان را از ذكر خود غافل كرده‌ايم اطاعت مكن! آنها كه پيروى هواى نفس نمودند و كارهايشان افراطى است- و بگو اين حق است از سوى پروردگارتان، هركس مى‌خواهد ايمان بياورد، و هركس مى‌خواهد كافر گردد ...».