آنها هرگز طرفدار معروف و مخالف با منكر نيستند.

به علاوه مگر ممكن است از يك فرد درس نخوانده اين همه معارف بلند و احكام و قوانين و دستورات حساب شده صادر شود؟

2- در آيه 128 توبه به پنج صفت از اوصاف پيامبر صلى الله عليه و آله كه مى‌تواند گواهى بر صدق دعوت او باشد اشاره كرده، مى‌فرمايد: لَقَدْ جَائَكُمْ رَسُولٌ مِنْ انْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ: «فرستاده‌اى از ميان خود شما (از سوى خدا) آمد كه رنجهايتان براى او سخت است، و شديداً اصرار به هدايت شما دارد، و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.»

3- در آيه 6 كهف، به دلسوزى فوق‌العاده پيامبر صلى الله عليه و آله نسبت به هدايت مؤمنان كه شاهدگويايى بر ايمان خودش نسبت به اين مكتب الهى است اشاره كرده مى‌فرمايد:

فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى‌ آثَارِهِمْ انْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ اسَفاً: «گويا مى‌خواهى خود را از غم و اندوه به خاطر اعمال آنها، هلاك كنى اگر آنان به اين گفتار ايمان نياورند». [1]

4- در آيه 48 عنكبوت روى درس نخواندن پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تكيه كرده و آن را يكى از عوامل زدودن شك و ترديد نسبت به نبوّت او مى‌شمارد، مى‌فرمايد: وَ مَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَ لَاتَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ اذاً لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ: «تو هرگز پيش از اين كتابى را نمى‌خواندى، و چيزى با دست خود نمى‌نوشتى، مبادا باطل گرايان (و كسانى كه درصدد ابطال حقّند) شك و ترديد كنند».

5- در آيه بعد (49 عنكبوت) به وضع ايمان آورندگان و گروندگان به اين آيين اشاره كرده، مى‌فرمايد: بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فى‌ صُدُورِ الَّذِينَ اوتُوا الْعِلْمَ‌ «بلكه آن (قرآن) آيات روشنى است كه در سينه صاحبان علم جاى دارد».

شك نيست كه وقتى عالمان و آگاهان يك ملت به چيزى رو كنند يكى از نشانه‌ها

[1]. در سوره شعراء آيه 3 نيز شبيه همين معنا آمده است.