از جمله اينكه يكى اشاره به جنت روحانى و ديگرى اشاره به جنت جسمانى است، يا اينكه هريك از بهشتيان درااى دو باغ بهشتى هستند يكى عمومى و براى ديدار دوستان، و ديگر خصوصى براى زندگى با همسران.

يا اينكه يكى به عنوان پاداش عقيده است و ديگرى پاداش اعمال صالح.

يا اينكه يكى جزاى عمل است و ديگرى فضل الهى.

يا اينكه يكى براى اطاعت فرمان است و ديگرى براى ترك گناه!.

از مجموع آنچه در بالا آمد به خوبى مى‌توان نتيجه گرفت كه بهشت داراى مقامات و درجات و مراتبى است و مى‌توان هر كدام را بهشتى دانست، و بدون شك تفاوت مقامات اولياء اللَّه ايجاب مى‌كند كه درجات آنها در بهشت متفاوت باشد بهشت مقربين با اصحاب اليمين متفاوت است، و بهشت كسانى كه در قله‌هاى ايمان و معرفت و اعمال صالح قرار دارند با كسانى كه در مراتب پائين‌ترند فرق دارد.

گرچه اوصاف هيچيك از آنها دقيقاً به فكر ما نمى‌گنجد ولى قطعاً مى‌دانيم عوالم مختلفى است، و شايد حتى در قيامت كسانى كه در مراحل و مقامات پائين‌ترند نتوانند به درستى دريابند كه در عوالم بالا چه خبر است؟!.

قابل توجه اينكه «جنت» در آيات قرآن گاه به صورت مفرد آمده كه مفهوم جنس را مى‌رساند، و تمام باغ‌هاى بهشتى را شامل مى‌شود، و گاه به صورت جمع، (جنات) كه شامل تمام باغ‌هاى بهشتى و مراحل و مراتب مختلف آن است، و گاه به صورت تثنيه (جنتان) كه اشاره به دو مرحله مختلف است كه قبلًا شرح آن داده شد.

گاه از جاودانگى بهشت سخن مى‌گويد، و تعبير به «جنات عدن» يا «جنة المأوى» و «جنة الخلد» مى‌كند، و گاه از تنوع نعمت‌هاى مادى و معنوت آن بحث مى‌كند، و تعبير به «جنات النعيم» دارد، و گاه به بخش بسيار ممتاز و عالى بهشت اشاره كرده و سخن از «جنات الفردوس» مى‌گويد.

اين تعبيرات پر معنا هر كدام به يكى از ابعاد آن كانون بزرگ رحمت الهى و مقامات قرب و وصال آن محبوب حقيقى است‌ اللَهُمَّ ارْزُقْنا بِمَنَّكَ وَ رَحْمتِكَ يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ).