بخش دوّم: نشانه‌هايى كه در پايان جهان واقع مى‌شود

از بخش ديگرى از آيات قرآن استفاده مى‌شود كه در پايان اين جهان، انقلابى عظيم در كائنات و آسمان و زمين رخ مى‌دهد، و به تعبير ديگر مرگ جهان مرگ تدريجى نيست، بلكه ناگهانى و دفعى و توأم با حوادث تكان دهنده است.

اين حوادث كه قسمتى از نشانه‌هاى قيامت را تشكيل مى‌دهد، عبارتند از:

1- متلاشى شدن كوه‌ها

اين مطلب در آيات متعددى از قرآن مجيد منعكس است و مراحل مختلفى براى آن ذكر شده كه مى‌توان آن را در هشت مرحله تنظيم و خلاصه كرد:

«نخست» اين كوه‌ها به لرزه در مى‌آيند: يَوْمَ تَرْجُفُ الْأرْضُ وَ الْجِبالُ‌ (مزمل- 14)

در مرحله دوّم از جا كنده مى‌شوند: وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ‌ (حاقه- 14).

در مرحله سوّم به حركت در مى‌آيند وَتَسيرُ الْجِبالُ سَيْراً (طور- 10).

در مرحله چهارم در هم كوبيده مى‌شوند فَدُ كَّتا دَكَةً واحِدةً (حاقّه- 14) «زمين و كوه‌ها يكباره در هم كوبيده مى‌شوند».

در مرحله پنجم به صورت توده‌اى از شن‌هاى متراكم در مى‌آيند وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثيباً مَهيلًا (مزمّل- 14).

در مرحله ششم به صورت گرد و غبار پراكنده مى‌شوند وَبُسَّتِ الْجِبالُ بَسّاً فَكانَتْ هَباءاً مُنْبَثّاً (واقعه- 5 و 6).

در مرحله هفتم به شكل پشم‌هاى حلاجى كه با تند باد حركت كنند و تنها رنگى از آنها در آسمان ديده مى‌شود در مى‌آيند وَتَكوُنُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ‌ (قارعه- 5).

و سرانجام در هشتمين مرحله شبحى از آنها همجون شبح يك سراب در يك بيابان خشك باقى مى‌ماند! وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً (نبأ 20).