از بخش ديگرى
از آيات قرآن استفاده مىشود كه در پايان اين جهان، انقلابى عظيم در كائنات و
آسمان و زمين رخ مىدهد، و به تعبير ديگر مرگ جهان مرگ تدريجى نيست، بلكه ناگهانى
و دفعى و توأم با حوادث تكان دهنده است.
اين حوادث كه
قسمتى از نشانههاى قيامت را تشكيل مىدهد، عبارتند از:
1- متلاشى
شدن كوهها
اين مطلب در
آيات متعددى از قرآن مجيد منعكس است و مراحل مختلفى براى آن ذكر شده كه مىتوان آن
را در هشت مرحله تنظيم و خلاصه كرد:
«نخست» اين كوهها به لرزه در مىآيند:
يَوْمَ تَرْجُفُ الْأرْضُ وَ الْجِبالُ (مزمل- 14)
در مرحله
دوّم از جا كنده مىشوند: وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ
الْجِبالُ (حاقه- 14).
در مرحله
سوّم به حركت در مىآيند وَتَسيرُ الْجِبالُ سَيْراً
(طور- 10).
در مرحله
چهارم در هم كوبيده مىشوند فَدُ كَّتا دَكَةً واحِدةً
(حاقّه- 14) «زمين و كوهها يكباره در هم كوبيده مىشوند».
در مرحله
پنجم به صورت تودهاى از شنهاى متراكم در مىآيند وَ
كانَتِ الْجِبالُ كَثيباً مَهيلًا (مزمّل- 14).
در مرحله ششم
به صورت گرد و غبار پراكنده مىشوند وَبُسَّتِ الْجِبالُ
بَسّاً فَكانَتْ هَباءاً مُنْبَثّاً (واقعه- 5 و 6).
در مرحله
هفتم به شكل پشمهاى حلاجى كه با تند باد حركت كنند و تنها رنگى از آنها در آسمان
ديده مىشود در مىآيند وَتَكوُنُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ
الْمَنْفُوشِ (قارعه- 5).
و سرانجام در
هشتمين مرحله شبحى از آنها همجون شبح يك سراب در يك بيابان خشك باقى مىماند!
وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً (نبأ 20).