بهشتيان مجلس انسان با يكديگر دارند و در برابر هم مى‌نشينند و سخن مى‌گويند، در حالى كه «ارائك» مربوط به جلسات خصوصى آنهاست و در آن موقع كه با همسران خود خلوت مى‌كنند، چنانكه در آيه 56 سوره يس مى‌خوانيم: هُمْ وَازْواجُهُمْ في ظِلالٍ عَلَى الأرائكِ مُتَّكِئُونَ: «آنها و همسرانشان در سايه‌ها بر تخت‌ها مخصوص تكيه كرده‌اند».

و از اينجا مى‌توان نتيجه گرفت كه اگر قرآن مى‌گويد: مُتَّكِئينَ فيها عَلَى الأرائكِ لا يَرَوْنَ فيها شَمْساً وَ لازَمْهَرِيْراً: «بهشتيان در آنجا بر تخت‌هاى سايبان‌دار تكيه كرده و در آنجا نه آفتاب سوزان مى‌بينند و نه سرماى سخت» (انسان- 13)

ممكن است اشاره به اين باشد كه تابش آفتاب مربوط به زمانى است كه روى اين تخت‌هاى مخصوص نشسته‌اند هرچند براى اين آيه تفسير ديگرى نيز هست كه قبلًا به آن اشاره شد.

جالب اينكه در قرآن مجيد پنج آيه درباره سريرهاى بهشتى، و پنج آيه درباره اريكه‌ها آمده است، و اشارات متساوى به زندگى خصوصى و عمومى بهشتيان در آنها شده است.

درباره اوصاف اين سريرها و تخت‌ها، و زيبايى‌ها خير كننده آنها مطالب زيادى در اخبار و روايات ديده مى‌شود كه براى رعايت اختصار از شرح آنها خود دارى شد.

5- غذاهاى بهشتى‌

غذاهاى جسمانى بهشتيانى به گونه‌اى كه از قرآن استفاده مى‌شود كاملًا متنوع است، ولى از مجموع آيات قرآنى استفاده مى‌شود كه غذاهاى عمده بهشتيان از جنس ميوه‌هاست، اين معنا تحت عنوان‌ «فاكِهَة» و «فَواكِه» و «ثَمَرةْ» و «ثَمَرات» و «اكُل» در آيات بسيارى مطرح شده است.

در بعضى از آيات مى‌فرمايد: فيها مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ: «در آن دو باغ بهشتى كه مخصوص خدا ترسان است از هر نوع فاكهه‌اى دو گونه مختلف وجود دارد» (رحمن 52)

به گفته مقاييس اللغة «فاكِهَة» در اصل از ماده‌ «فكه» گرفته شده كه به معناى خشنودى خاطر است، و ميوه‌ها را عموماً «فاكهه» مى‌مانند، چرا كه سبب خشنودى خاطر مى‌شود و «مفاكهه» به معناى مزاح و لطائف كلام آمده است و «فاكه» به معناى آدم خوش مشرب و مزّاح است.