مى‌كنيم، رستاخيز نيز همين گونه است.

6- (و بدانيد) همانگونه كه در آغاز شما را آفريد (بار ديگر در رستاخيز) باز مى‌گرديد.

7- آنها كه لقاى خداوند (و رستاخيز) را انكار كردند زيان كردند و هدايت نيافتند.

8- هر انسانى مرگ را مى‌چشد، سپس به سوى ما باز مى‌گردد.

تفسير و جمع‌بندى‌

1- قيامت‌

معروف‌ترين تعبير رستاخيز «قيامت» است كه از ماده «قيام» گرفته شده، قرآن مجيد در 70 مورد از آن روز بزرگ به عنوان‌ «يَوْمَ القِيامَةِ» تعبير كرده، و در بعضى مانند نخستين آيه مورد بحث تعبير به «زودى كه ساعت قيام مى‌كند» آمده است، مى‌فرمايد: «آن روز كه ساعت برپا مى‌شود مجرمان نوميد مى‌گردند» (وَ يَوْمَ تَقُومُ السّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ). [1]

گنهكاران حق دارند كه در آن روز مأيوس و غمگين و ساكت و خاموش گردند، چون نتائج اعمال خود را مى‌بينند، در حالى كه راهى براى جبارن و تدارك مافات در برابر آنان وجود ندارد.

فخررازى در تفسير خود مى‌گويد: يأس دو گونه است:

گاهى موجب راحتى انسان است، و آن در جايى است كه نسبت به امورى باشد كه انسان در انتظار آن به سر مى‌برد در حالى كه از ضروريات زندگى او نيست.

در اين‌گونه موارد يأس مايه آرامش است.

ولى گاه در برابر امورى است كه انسان شديداً به آن نيازمند است، بديهى است يأس در اين‌گونه امور مايه حيرت و سرگردانى و غم و اندوه جانكاه مى‌گردد، واژه‌ «ابْلاسْ» در مورد دوّم به كار مى‌رود (در حالى كه واژه‌ «يأس» چنين نيست).

و گاه مى‌فرمايد: يَوْمَ يَقُوْمُ الْحِسابُ‌ «آن روز كه حساب برپا مى‌شود». (ابراهيم 41)

[1]. «يُبْلِسُ» ... از ماده ابلاس به گفته راغب در اصل به معناى غم و اندوهى است كه از شدت يأس و نوميدى حاصل مى‌شود، و بعضى آن را به معناى يأس تفسير كرده‌اند، در حالى كه بعضى ديگر از مفسّران و ارباب لغت آن را به سكوت ناشى از عدم دليل معنا نموده‌اند (مفردات، صحاح، التحقيق، روح‌المعانى و تفسير الميزان).