آن را به معناى قادر و غنى تفسير كرده‌اند [1] الب ته تفسير ديگرى نيز دارد كه از موضوع اين بحث خارج است. [2]

تفسير و جمع‌بندى‌

او بر هر كارى توانا است‌

در نخستين آيه ضمن اشاره به حكومت زوال ناپذير پرودرگار بر تمام جهان هستى، قدرت او را بر هر چيزى بدون قيد و شرط مورد تأكيد قرار داده، مى‌فرمايد: «پر بركت و زوال ناپذير است كسى كه حاكميت و مالكيت (جهان هستى) به دست اوست، و او بر هر چيز تواناست»: تَبارَكَ الَّذى بِيَدِه الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَى‌ءٍ قَديرٌ.

«تبارك» از ماده «بَرْك» (بر وزن برگ) در اصل به معناى سينه شتر است، لذا هنگامى كه شتر سينه خود را بر زمين مى‌نهد «بَرَك البَعيرُ» مى‌گويند، سپس اين واژه به معناى دوام و بقا و زوال‌ناپذيرى به كار رفته.

نعمت با بركت به نعمتى گفته مى‌شود كه دوام و بقا داشته باشد، و اطلاق اين واژه بر ذات پاك خداوند به خاطر ازليّت و ابديّت او است.

جلمه‌ «بَيَدِهِ الْمُلْكُ» دلالت بر حصر مى‌كند، يعنى حكومت عالم هستى فقط به دست تواناى او است و مالك و متصرف در همه جهان تنها او مى‌باشد.

[1]. مفردات، لسان العرب و مقائيس اللغة.

[2]. به تفسير نمونه، جلد 22، صفحه 373 ذيل آيه 47 ذاريات مراجعه فرمائيد.