اينها ادعاهايى است كه از هيچ پيامبر مرسل و امام معصوم شنيده نشده، بلكه دعا و مناجات‌هاى آنان در پيشگاه خدا و در كنار خانه او كه دليل بر نهايت خضوع و تواضع و تذلل است نشان مى‌دهد كه اين‌گونه مكاشفات هرگاه دروغ تعمدى نباشد حتماً اوهام و خيالات شيطانى است كه بر اثر عوامل مختلف كه در گذشته به گوشه‌اى از آن اشاره شد در ذهن بعضى نقش مى‌بندد، و وسعت آن بستگى به ميزان تخيلات و بلند پروازى‌هاى صاحبان آنها دارد.

[سؤال و پاسخ‌]

سؤال؟

در اين‌جا يك سؤال پيش مى‌آيد كه آيا راهى براى شناخت «مكاشفات رحمانى» از «مكاشفات شيطانى» و «واقعيت» از «پندار» وجود دارد يا نه؟!

پاسخ:

آرى، سه نشانه عمده وجود دارد كه اجمالًا فرق اين دو را با آن مى‌توان شناخت: مكاشفات رحمانى علاوه بر يقينى و قطعى بودن هميشه همراه با سطح بسيار والايى از ايمان، و يقين و معرفت و اخلاص و توحيد و عمل صالح است، در حالى كه «مكاشفات شيطانى» و خيال‌پردازى‌ها، فاقد آن مى‌باشد، بنابراين اگر اين‌گونه مطالب از غير واجدين اين صفات ديده يا شنيده شود به هيچ وجه قابل اعتبار نيست.

قبلًا در روايتى كه از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم نقل كرديم چنين آمده بود كه مى‌فرمود:

«علم نورى است كه خداوند در قلب هركس كه دوست دارد مى‌افكند، درهاى قلب او گشوده مى‌شود، و غيب را مى‌بيند، سينه او گشاده مى‌گردد، و مشكلات و آزمون‌ها را متحمل مى‌شود، گفته شد اى رسول خدا! آيا اين امر نشانه‌اى دارد؟ فرمود: (آرى نشانه‌اش) بى اعتنايى به سراى فريبنده، و توجه به سراى جاويدان، و آمادگى براى مرگ (از طريق ايمان و عمل صالح) قبل از نزول آن است». [1]

ديگر اين‌كه «مكاشفات حقيقى» همواره هماهنگ با كتاب و سنت است، و در

[1]. تفسير الصراط المستقيم، جلد 1، صفحه 267.