بلكه مقصود اين است كه از خدا براى ما آشكار گشت.

بديهى است اين مطلب اشكالى ندارد و موضوعى است كه در طول زندگى هركس بارها واقع مى‌شود كه امورى برخلاف آنچه انتظار مى‌رفت رخ مى‌دهد، اين همان‌ «حقيقت بدا» است.

حال ببينيم چگونه اين موضوع با عقايد مذهبى ما آميخته شده و رابطه پيدا كرده است؟

ما معتقديم (و آيات قرآن مجيد و اخبار هم گواهى مى‌دهد) كه بسيار مى‌شود مقدّمات بلا و ناراحتى‌هايى فراهم مى‌گردد و شايد انتظار آن هم مى‌رود، امّا مردم به سوى خدا مى‌روند، دعا مى‌كنند و دست از كارهاى ناروا مى‌كشند، نسبت به يكديگر خوبى مى‌كنند و كارهاى نيك انجام مى‌دهند و خداوند به بركت اين اعمال، بلا و بدبختى و ناراحتى را بر مى‌گرداند، اين يكى از موارد بدا است.

گاهى هم بعكس، مقدّمات خوشبختى و نعمت فراهم شده و مردم كارهايى انجام مى‌دهند كه ورق بر مى‌گردد، اين برگشت ورق همان بداست.

بسيار مى‌شود كه سرنوشت انسان، بر اثر اعمال خوب و بد او تغيير مى‌يابد و اين يكى از افتخارات ماست كه سرنوشت خود را مربوط به اعمال خويش مى‌دانيم.

ممكن است گفته شود اين‌كه در اين موارد گفته مى‌شود براى خدا «بدا» رخ داد، نظر به ظاهر كار و از ديدگاه فكر ما و محاسبات ماست، زيرا انسان روى محدوديّتى كه دارد، تصوّر مى‌كند كه فلان حادثه قطعاً رخ خواهد داد، يا حتماً جامه عمل نخواهد پوشيد، وقتى خلاف آن را مشاهده كرد و ديد كه محاسبات او اشتباه بوده است، روى مقياس فكر خود مى‌گويد: براى خدا «بدا» رخ داده در صورتى كه آنچه شايسته مقام اوست «بدا» نيست بلكه «ابدا» است؛ يعنى چيزى را كه از نظر ما مخفى بود، آشكار ساخت.

خلاصه، وقوع حوادث غير مترقّبه و برخلاف شرايط در نظر ما «بدا»