گواه اين مطلب آيات فراوانى است كه درباره هلاك اقوام گذشته وارد شده است، مانند «وَ انَّهُ اهلَكَ عاداً الاولى* وَ ثَمُود فَما ابقَى* وَ قَوْم نُوحٍ مِنْ قَبْلُ؛ (و آيا انسان نرسيده است كه در كتب انبياى پيشين آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستين» را هلاك كرد؟! و همچنين قوم «ثمود» را، كسى از آنان را باقى نگذارد! و نيز قوم نوح را پيش از آنها.» [1] روشن است كه منظور از هلاكت قوم عاد و ثمود و نوح در اين آيات، همان ميراندن آنها و بر هم زدن رابطه جسم و جان آنهاست. بنابراين، منظور از آيه «كُلُّ شَى‌ءٍ هالِك الّا وَجهَه‌» اين است تمامى موجودات جهان هستى متلاشى مى‌شوند و وضع آنها دگرگون مى‌گردد و تنها ذات پاك خداست كه از هر گونه دگرگونى بركنار است.

[1]. نجم، آيه 50 تا 52