8- سرچشمه عصمت پيامبران‌

سؤال‌

علل معصوم بودن پيامبران چه بوده و آيا آنها صرفاً بر اثر موهبت مخصوص الهى معصوم بودند يا خودشان اين حالت را در پرتو اعمالشان تحصيل مى‌كردند؟

پاسخ‌

معصوم بودن پيامبران (دور بودن از گناه و خطا و اشتباه) از كمالات معنوى و روحى پيامبران سرچشمه مى‌گرفت.

ترديدى نيست كه منشأ اعمال خوب و يا بد، حالات روحى و معنوى انسان است، حالات روحى پليدى چون جهل، عدم عقيده به مبدأ و معاد، طغيان تمايلات سركش و مانند اينها، منشأ انحراف و گناه و آلودگى مى‌گردد، همان‌طور كه علم و دانش، ايمان و اعتدال تمايلات و نيروى پرهيزكارى، از گناه و آلودگى باز مى‌دارد و منشأ يك سلسله اعمال نيك و انسانى مى‌گرد.

پيامبران از نظر روحى و معنوى، از نيروى ايمان فوق‌العاده و علم و دانش سرشار بهره‌مند بودند و بيش از هر چيز اين دو عامل روحى بود كه عوامل گناه و انحراف را در وجود آنها محكوم نموده بود؛ وقتى يك انسان به زشتى گناه و عواقب وخيم آن نسبت به سعادت ابدى خود كاملًا آگاه باشد و از طرفى نيروى‌