به عبارت روشنتر، مقصود از «راه يافتن» شيطان اين است كه بر اثر ضعف ايمان و سهل‌انگارى انسان، قلب او مورد تسخير شيطان واقع مى‌شود و در نتيجه ارتكاب گناه را در نظر وى آسان مى‌سازد و هرگز شيطان يك چنين راهى به روح و روان پيامبران ندارد و اگر حضرت آدم به ترغيب شيطان از ميوه شجره ممنوعه خورد، ترك اولايى انجام داده است نه اين كه اين كار بر او حرام بوده باشد.

محقّقان بزرگ شيعه، عصمت پيامبران از گناه را با دلايل عقلى روشن ساخته‌اند و براى توضيح بيشتر در سرگذشت آدم و دلايل عصمت پيامبران به كتاب «رهبران بزرگ» مراجعه فرماييد.