بيان موقعيّت پيامبر در ميان پيامبران مى‌باشد، زيرا همان‌طور كه انگشتر زينت دست به شمار مى‌رود، همچنين وجود پيامبر اسلام در ميان پيامبران زينت آنان مى‌باشد.

اين تأويل به قدرى سست است كه حتّى پايه‌گذار اين مسلك و حزب، در برخى از كتاب‌هاى خود ناچار شده است كه خاتم را به همان معناى صحيح خود تفسير كند و اين تأويل غلط را رها سازد. [1] تفسير خاتم به انگشتر، يك نوع خيالبافى است كه براى فريب دادن ساده لوحان صورت گرفته است و هرگز در لغت عرب معناى واقعى «خاتم»، انگشتر نيست؛ بلكه همان‌طور كه گفته شد به معناى چيزى است كه با آن اسناد و دفاتر را مهر مى‌كردند و اگر به انگشتر نيز خاتم مى‌گفتند به اين دليل بود كه با آن نيز نامه و دفتر و سند را امضا و مهر مى‌كردند.

ما در تفسير قرآن هرگز حق نداريم از پيش خود براى لغتى معنايى بتراشيم، بلكه بايد از استعمالات رايج در ميان عرب زبانان پيروى كنيم؛ در صورتى كه هيچ‌گاه در لغت عرب لفظ خاتم كنايه از زينت به كار نرفته و هرگز نمى‌گويند فلانى خاتم خانواده خود است و مقصود اين باشد كه او زينت آنهاست و اگر هدف از توصيف پيامبر به خاتميّت، بيان موقعيّت او در ميان آنان بود و اين كه او زينت اين گروه است، لازم بود از استعمالات رايج در اين زمينه پيروى نموده و بگويد: پيامبر اسلام «تاج» و «اكليل» انبياست.

چهارده قرن همه مسلمانان جهان از اين لفظ همان معناى خاتميّت را فهميده‌اند و در احاديث اسلامى در بيان موقعيّت پيامبر نسبت به خاتميّت اين لفظ به كار برده شده است.

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

[1]. اشراقات، صفحه 292.