انواع تكبّر

18

يا أباذر، مَن ماتَ وَفي قَلبِهِ مِثقالُ ذَرَّةٍ مِن كِبرِ لَم يَجِد رائِحَةَ الجَنَّةِ إلّاأن يَتُوبَ قَبلَ ذلِك.

يا اباذَر، أوَّلُ مَن يَدخُلُ النّارَ المُستَكبِرونَ فَقالَ رَجُلٌ: وَهَل يَنجُو مِنَ الكِبرِ أحَدٌ يا رَسُولَ اللّهِ؟ قال: نَعَم مَن لَبِسَ الصُّوفَ وَرَكِبَ الحِمارَ وَجالَسَ المَساكينِ.

اى ابوذر، كسى كه بميرد در حالى كه ذرّه‌اى از تكبّر در دلش باشد بوى بهشت به مشامش نمى‌رسد، مگر اينكه پيش از مرگ از آن توبه كند.

اى ابوذر، بيشتر كسانى كه داخل آتش مى‌شوند متكبّران هستند. مردى پرسيد:

اى پيامبر خدا، آيا ممكن است كسى از كبر نجات پيدا كند؟ حضرت فرمود: آرى، كسى كه لباس ساده بپوشد و مركبش تكبّرآور نباشد و همنشين با فقرا و مساكين باشد.

بحارالانوار، ج 77، ص 90

نور هدايت‌

استكبار و تكبّر از سرچشمه‌هاى مهمّ بسيارى از گناهان است. در منابع اسلامى آمده، اوّل گناهى كه در عالَم انجام گرفت گناه ابليس بود و آن‌هم ناشى از استكبار بود كه منتهى به كفر، بلكه به ستيز با خداوند شد.

تكبّر انواعى دارد كه هر كدام اثر مخصوص به خود دارند: