و فرياد زد:

«يا مَعشَرَ مَن آمَنَ بِلِسانِهِ وَلَم يُؤمِن بِقَلبِهِ لا تَغتابُوا المُسلِمينَ وَلا تَتبَعوا عَوراتَهُم فإنَّهُ مَن تَتَبَّعَ عَورَةَ أخيهِ تَتَبَّعَ اللّهُ عَورَتَهُ وَمَن تَتَبَّعَ اللّهُ عَورَتُهُ يَفضَحُهُ فِى جَوفِ بَيتِهِ‌

؛ اى گروهى كه به زبان ايمان آورده‌ايد و نه با قلب، غيبت مسلمانان نكنيد و از عيب‌هاى پنهانى آنها جست‌وجو نكنيد، زيرا هر كه در امور پنهانى برادر دينى خود جست‌وجو كند، خداوند اسرار او را فاش مى‌سازد و در دل خانه‌اش رسوايش مى‌كند». [1] در حديث ديگرى آمده است كه خداوند به موسى وحى فرستاد:

«مَن ماتَ تائِباً مِنَ الغيبَةِ فَهُوَ آخِرُ مَن يَدخُلُ الجَنَّةَ وَمَن ماتَ مُصِرّاً عَلَيها فَهُوَ اوَّلُ مَن يَدخُلُ النّارَ

؛ كسى كه بميرد در حالى كه از غيبت توبه كرده باشد آخرين كسى است كه وارد بهشت مى‌شود و كسى كه بميرد در حالى كه اصرار بر آن داشته باشد نخستين كسى است كه وارد دوزخ مى‌شود». [2] در حديثى پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«الغيبَةُ أسرَعُ في دينِ الرَّجُلِ المُسلِمِ مِنَ الآكِلَةِ في جَوفِهِ‌

؛ تأثير غيبت در دين مسلمان از خوره در جسم او سريع‌تر است». [3] اين تشبيه نشان مى‌دهد كه غيبت همانند خوره كه گوشت تن را مى‌خورد و متلاشى مى‌كند به‌سرعت ايمان انسان را بر باد مى‌دهد و با توجّه به اينكه انگيزه‌هاى غيبت امورى همچون حسد، تكبّر، بخل، كينه‌توزى و انحصارطلبى است، روشن مى‌شود كه چرا غيبت و از بين بردن آبروى مسلمانان، اين چنين ايمان انسان را بر باد مى‌دهد- دقّت كنيد.

حضرت امام رضا عليه السلام از پدرانش نقل كرده كه امام علىّ بن الحسين عليه السلام فرمود:

«إيّاكُم وَالغِيبَةَ فإنَّها إدامُ كِلابِ النّارِ

؛ از غيبت بپرهيزيد، زيرا غيبت خورش سگ‌هاى دوزخ است». [4]

[1]. المحجّة البيضاء، ج 5، ص 253.

[2]. همان، ص 252.

[3]. كافى، ج 2، ص 357، ح 1.

[4]. بحار الانوار، ج 5، ص 256.