به بى‌نماز نبايد كمك كرد

«مَن أعانَ تارِكَ الصَّلاةِ مِثقالَ مِلحٍ فَكأنَّما زَنى‌ بِامّهِ الفَ مَرَّةٍ

؛ هر كه به بى‌نماز يك مثقال نمك بدهد، گويى با مادرش هزار بار زنا كرده است».

به بى‌نماز آب و نان نبايد داد

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَن أعانَ تارِكَ الصَّلاةِ بِشَربَةِ ماءٍ فَكَأنَّما حارَبَ وَجادَلَ مَعي وَقالَ: مَن أعانَ تارِكَ الصَّلاةِ بِلُقمَةٍ أو بِكَسوَةٍ فَكأنَّما قَتَلَ سَبعينَ نَبيّاً

؛ هر كه به ترك‌كننده نماز جرعه‌اى آب يارى رسانَد گويا با من جنگ كرده و فرمود: هر كس به تارك نماز با لقمه‌اى يا پوششى كمك كند گويى هفتاد پيغمبر كشته است».

جسد بى‌نماز خوار است‌

صدوق در جامع الاخبار روايت كرده است:

قالَ النَبيّ صلى الله عليه و آله: مَن تَرَك الصَّلاةَ ثَلاثَةَ ايّامٍ فإذاً لا يُغَسَّلُ وَلا يُكَفَّنُ وَلا يُدفَنُ بَينَ قُبُورِ المُسلِمينَ‌

؛ هر كه سه روز نماز را واگذارد پس چون بميرد غسل داده نشود و كفن نگردد و در قبرستان مسلمانان دفن نمى‌شود (چرا كه از عذاب او اهل قبرستان ممكن است عذاب شوند)».

اهل دريا از دندان بى‌نماز معذّب شدند

هنگامى كه موسى عليه السلام بر درياى نيل گذر كرد ديد ماهيان دريا در عذابند. علّت را از آنها پرسيد. گروهى از ماهيان (به زبان خود) گفتند: در زمان گذشته شخصى بى‌نماز در كشتى بود و به درد دندان دچار شد، لذا آن را كند و به دريا انداخت و يك ماهى از زمانى كه آن را بلعيده همه ما در عذاب شركت داريم.

از آبروى بى‌نماز اين فسادها پيش مى‌آيد

حضرت عيسى عليه السلام به قريه‌اى گذر كرد كه درختان و نهرهاى بى‌شمار داشت.