همان «ذكر اللّه» كه در آيه 45 سوره عنكبوت مى‌فرمايد: «نماز را برپا دار كه نماز (انسان را) از زشتى‌ها بازمى‌دارد و خداوند مى‌داند شما چه كارهايى مى‌كنيد».

2. نماز وسيله شست‌وشو از گناهان و مغفرت و آمرزش الهى است، زيرا نماز انسان را دعوت به توبه و اصلاح گذشته مى‌كند. در حديثى آمده كه پيامبر صلى الله عليه و آله از يارانش پرسيد: «اگر بر درِ خانه يكى از شما نهرى از آب صاف و پاكيزه باشد و هر روز پنج بار خود را در آن بشويَد، آيا چيزى از آلودگى در بدن او مى‌مانَد؟

گفتند: نه. فرمود: نماز مانند اين آب جارى است، هرگاه انسان نماز مى‌خوانَد، گناهانى كه در ميان دو نماز مرتكب شده از بين مى‌رود».

به اين ترتيب جراحاتى كه بر روح و جان انسان از گناه مى‌نشيند، با مَرهَم نماز التيام مى‌يابد و زنگارهايى كه بر قلب مى‌نشيند زدوده مى‌شود.

3. نماز سدّى در برابر گناهان آينده است، چرا كه روح ايمان را در انسان تقويت مى‌كند و نهال تقوا را در دل پرورش مى‌دهد.

و مى‌دانيم كه «ايمان» و «تقوا» نيرومندترين سد در برابر گناه هستند و اين همان چيزى است كه در قرآن به عنوان نهى از فحشا و منكرات بيان شده و همان است كه در احاديث متعدّدى مى‌خوانيم: افراد گناهكارى بودند كه شرح حال آنها را براى پيشوايان اسلام بيان كردند و آنها فرمودند: غم مخوريد، نماز آنها را اصلاح مى‌كند و كرد.

4. نماز غفلت زداست. بزرگ‌ترين مصيبت براى رهروان راه حق آن است كه هدف آفرينش خود را فراموش كنند و غرق در زندگى مادّى و لذايذ زودگذر شوند، امّا نماز به حكم اينكه در فواصل مختلف و هر شبانه‌روز پنج‌بار برپا مى‌شود، مرتّب به انسان اخطار مى‌كند، هشدار مى‌دهد و هدف آفرينش او را خاطرنشان مى‌سازد. وضعيّت او را در جهان به او گوشزد مى‌كند و اين نعمت بزرگى است كه انسان وسيله‌اى در اختيار داشته باشد كه در هر شبانه‌روز چند بار به او بيدارباش گويد.