زيرا چنانچه انسان رابطه خود را با خدا درست كند، خداوند نيز رابطه او را با مردم اصلاح مى‌كند. اين مضمون در حديثى از اميرمؤمنان عليه السلام آمده است:

مَن اصلَحَ بَينَهُ وَ بَينَ اللّهِ، اصلَحَ اللّهُ ما بَينَهُ وَ بَينَ النّاسِ‌ [1]

تنها راه سعادت اين است كه با خدا آشتى كنيم.

4. صدقه دادن فراوان:

اكثِروا مِن الصَّدَقَةِ تُرزَقوا:

«زياد صدقه بدهيد تا خدا به شما روزى دهد».

صدقه دو اثر مهم دارد: وسعت روزى و دفع بلاها.

مسأله وسعت روزى برخلاف اسباب ظاهرى است. يعنى انسان اگر چيزى در راه خدا بدهد با محاسبه و جمع و تفريق ظاهرى جيبش خالى مى‌شود، ولى بنابر روايات اسلامى همين كار رزق و روزى را زياد مى‌كند.

صدقه هر اندازه باشد خوب است، تا آنجا كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: لباس كهنه‌اى كه دارى مى‌توانى صدقه بدهى. صدقه دادن طول عمر را به دنبال مى‌آورَد.

برخى افراد به‌ظاهر عوام را ديده‌ايم كه وقتى مى‌خواهند مسافرت بروند به تعداد روزهاى سفر پولى جدا كرده و به مستحق مى‌دهند. برخى چنين حسابى دارند. اينها دستورهايى است كه ما مبلّغان سزاوارتريم بدان عمل كنيم و بسا اين صدقات جلوى ضدّ ارزش‌ها را بگيرد.

5 و 6. امر به معروف و نهى از منكر:

وَأمُروا بِالمَعروفِ تُحصَنوا وَانْتَهوا عَن المُنكَرِ تُنصَروا:

«امر به معروف كنيد تا در قلعه محكم الهى قرار بگيريد و در امان باشيد و از منكر اجتناب كنيد تا يارى شويد».

در اينجا به چند نكته بايد توجّه كرد:

الف) معنى «معروف»

«معروف» از مادّه «عرف» به‌معنى شناخته‌شده و «منكر» (از مادّه انكار) به‌معنى ناشناس است.

[1]. نهج‌البلاغه، كلمات قصار، شماره 89.